Με αφορμή,λοιπόν,τη διεξαγωγή του μουντιάλ στη Ρωσία βρίσκουμε αφορμές να ψάξουμε κι άλλα πεδία, που πολλές φορές πάνε παρέα με την όλη ποδοσφαιροκουβέντα. Έτσι ο Γιώργος Φερτάκης (παρουσιαστής της εκπομπής«Το Φράγμα του Ήχου» στον Music Society) μας στέλνει 4 μουσικές του προτάσεις,για Βραζιλία,Ελβετία,Κόστα Ρίκα,Σερβία…
Πέμπτος όμιλος
Κόστα Ρίκα: Chavela Vargas – La Llorona (1993)
Μεξικάνα γεννημένη στην Κόστα Ρίκα η Βάργκας είχε να δισκογραφήσει πάνω από 15 χρόνια όταν επέστρεψε μέσω κινηματογράφου μιας και αρχικά έπαιξε στο Scream Of Stone του Βέρνερ Χέρτζογκ και λίγο αργότερα συμμετείχε με ένα τραγούδι στο soundtrack των Ψηλών Τακουνιών του Αλμοδόβαρ. Στο La Llorona βασανισμένη πλέον από τον αλκοολισμό της βγάζει όλο τον συναισθηματικό της πόνο μοιράζοντας την εξαιρετική της ερμηνεία μεταξύ μεξικάνικων στάνταρντ και καινούργιων συνθέσεων
Σερβία: Goran Bregović – Le Temps Des Gitans – Kuduz (1990)
Στην τρίτη του δουλειά για τον κινηματογράφο ο Μπρέγκοβιτς καταφέρνει και συμπυκνώνει σε μια μόλις πλευρά δίσκου (μιας και η δεύτερη ανήκει στο soundtrack του Kuduz που είχε κυκλοφορήσει και μόνο του) όλη την ατμόσφαιρα των Βαλκανίων, της σκληρής όσο και γλεντζέδικης ζωής των τσιγγάνων και των χάλκινων πνευστών με μοναδικό τρόπο. Απογείωσε όχι μόνο την δική του καριέρα αλλά και όλο το βαλκανικό έθνικ ιδίωμα με παράπλευρη απώλεια την συνεργασία του με τον Νταλάρα λίγα χρόνια αργότερα.
Βραζιλία: Cólera – Pela Paz Em Todo Mundo (1986)
Παρόλο που το πρώτο κύμα των Βραζιλιάνικων πανκ συγκροτημάτων εμφανίστηκε στα τέλη του ’70 και μέχρι τα μέσα των 80s είχαν κυκλοφορήσει μπόλικα singles, άλμπουμ άρχισαν να κυκλοφορούν από τα μέσα του ’80 και μετά και θα έλεγε κανείς ότι αυτό θα αντανακλούσε και μια ηχητική αναβάθμιση σε σχέση με το χαοτικό παίξιμο των πρώτων χρόνων. Όχι όμως, όποιος αγάπησε τις κακές παραγωγές, την παραφωνία και την πολλές φορές επιπέδου πρόβας ποιότητα δεν θα μείνει απογοητευμένος και με την πρώτη φουρνιά από άλμπουμ συγκροτημάτων όπως οι Ratos De Porao, Olho Seco και φυσικά η δεύτερη μεγάλη κυκλοφορία των Colera δεν αποτελεί εξαίρεση. Ζόφος, απομόνωση, ατμόσφαιρα υπογείου και μούχλας και διαγραφή με μια μονοκοντυλιά της ιδέας για ηλιόλουστη καρναβαλική Βραζιλία.
Ελβετία: The Vyllies – The Vyllies (1984)
Πόσο παράδοξο μπορεί να είναι,να είσαι Ελβετίδα και να ξεκινάς την καριέρα σου, με ότι και αν καταπιάνεσαι, στην Ελλάδα του ’80; Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για οτιδήποτε σχετίζεται με την τέχνη. Και όμως, τρεις Ελβετίδες, παρατώντας σπουδές και χώρα σε αναζήτηση του δρόμου και της ταξιδιωτικής εμπειρίας ηχογραφούν 5 κομμάτια στο περιθώριο των sessions του Hello, Hell! των Yell-O-Yell και κυκλοφορούν το πρώτο τους τόσο σκοτεινό όσο και πειραματικό EP σηματοδοτώντας την είσοδό τους στα new wave πράγματα και την βραχύβια παραμονή τους σε αυτά, κερδίζοντας μια θέση στην λίστα των cult συγκροτημάτων του χώρου.
Γιώργος Φερτάκης