Με αφορμή, λοιπόν,τη διεξαγωγή του μουντιάλ στη Ρωσία βρίσκουμε αφορμές να ψάξουμε κι άλλα πεδία, που πολλές φορές πάνε παρέα με την όλη ποδοσφαιροκουβέντα. Έτσι ο Γιώργος Φερτάκης (παρουσιαστής της εκπομπής «Το Φράγμα του Ήχου» στον Music Society) μας στέλνει 4 μουσικές του προτάσεις,για Ιαπωνία,Κολομβία,Πολωνία,Σενεγάλη…
Όγδοος όμιλος
Κολομβία: Totó La Momposina – La Candela Viva (1993)
Το 1993 η Real World του Peter Gabriel δίνει την ευκαιρία στον κόσμο εκτός Κολομβίας να ανακαλύψει την φωνή της Sonia Bazanta Vides και της μπάντας της, που υπό το όνομα Totó La Momposina ηχογραφούν έναν δίσκο γεμάτο Αφροκολομβιάνικη cumbia που δεν περιορίζεται στο να καταγράψει το λατινοαμερικάνικο φολκ στοιχείο αλλά καταφέρνει να αποδείξει ότι μιλάμε για έναν ζωντανό οργανισμό που εξελίσσεται και όχι για ένα μουσειακό είδος μουσικής. Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη πίσω από την οποία αναπτύχθηκε μια ολόκληρη μουσική σκηνή στην χώρα την δεκαετία του ’90.
Ιαπωνία: Shonen Knife – Overdrive (2014)
Τριανταπέντε χρόνια τώρα οι Shonen Knife δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά ν’ αναμασούν τα δυτικά bubblegum punk rock ερεθίσματά τους και να μας τα σερβίρουν πίσω ως ένα αφελές, άτεχνο κι αστείο μείγμα που όμως δεν μπορεί παρά να σε σύρει από την μύτη. Η επιλογή αυτού του άλμπουμ ανάμεσα στα τόσα της δισκογραφίας τους είναι σχεδόν τυχαία (ίσως η καλύτερη παραγωγή και μια ελαφρά στροφή προς το hard rock των Runaways να παίζουν ρόλο), μιας και σε όλα μα όλα οι Ramones, οι γάτες, τα παγωτά και τα πάσης φύσεως γλυκά αποτελούν την αγαπημένη θεματολογία.
Πολωνία: Krzysztof Komeda – Cul-De-Sac (1966)
Η μουσική που έγραψε για τη noir κωμωδία του Πολάνσκι ο Κομεντά ήταν η δεύτερη από τις συνεργασίες του και κατά την γνώμη μου η πιο ενδιαφέρουσα. Σε κάτι λίγο περισσότερο από 20 λεπτά (η αυθεντική του κυκλοφορία έγινε με την μορφή επτάιντσου) ο συνθέτης μας δίνει δείγματα jazz & exotica περνώντας ξώφαλτσα και από το μοντέρνο beat ιδίωμα της εποχής.
Σενεγάλη: Dieuf-Dieul De Thiès – Aw Sa Yone Vol. 1 (2012)
Ακόμα ακυκλοφόρητο θα ήταν αυτό το άλμπουμ ηχογραφημένο στα 70s αν δεν βρισκόταν ο μερακλής Αδαμάντιος Καφετζής με την Terranga Beat να το προσθέσει στον μικρής έκτασης μεν, αλλά μεγάλης αξίας δε, κατάλογό της. Fuzz κιθάρες, αφροκουβανέζικοι ρυθμοί από το αντικρινό Πράσινο Ακρωτήρι, αφροτζάζ χρώματα, όλα περασμένα από το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της δυτικότερης χώρας της (ηπειρωτικής) Αφρικής.
Γιώργος Φερτάκης