Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του ΠιΖήτα από το 11ο τεύχος μας για το θάνατο του Νίκου Σαμαρά, που πέθανε σαν σήμερα πριν δύο χρόνια
Ο θάνατος ενός μεγάλου και η μικρότητα των γραφειοκρατών…
Ο Νίκος Σαμαράς, ο μεγάλος αυτός βολεϊμπολίστας –ένας από τους κύριους λόγους που μας έκανε να αγαπήσουμε και το βόλεϊ– πέθανε στις 4 Ιανουαρίου του 2013 στην Αθήνα από εγκεφαλικό ανεύρυσμα, σε ηλικία 42 ετών. Δεν είμαστε φυσικά «ειδήμονες» ή οι πιο πορωμένοι (ας αναζητηθούν οι λόγοι σε ένα πρώτο επίπεδο, στην μειωμένη προβολή του από τα ΜΜΕ – βλ. και τχ.10), αλλά να ξεχάσουμε τα επιθετικά του σερβίς και τα καρφιά του; Τα μπλοκ του; Το πάθος σε κάθε ομάδα που αγωνίστηκε (ΑΟ Ορεστιάδας, Ηρακλή, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΟΠΕ Ρεθύμνου, Εθνικό Αλεξανδρούπολης, Μίλωνα, Λήμνο) που μας έκανε, αν έπαιζε σε αντίπαλη ομάδα, να τον αντιπαθούμε, αλλά σίγουρα να τον σεβόμαστε; Σεβασμός, όχι μόνο επειδή δεν πούλαγε εύκολο οπαδιλίκι αλλά κυρίως ούτε προκαλούσε με ενέργειες και υπονοούμενα και διάφορα τάχα πανηγύρια. Έτσι μας έχει μείνει στη μνήμη ο παίχτης που κέρδισε-μόνο-εκείνο το Κύπελλο στον τελικό του 2000 εναντίον του ΟΣΦΠ. Έπαιξε και στο εξωτερικό, Ιταλία (Φαλκονάρα), Ισπανία (Σεβίλλη), Τουρκία (Φενερμπαξέ), Ελβετία (Σενουά). Ουσιαστικά ίδρυσε την τελευταία ομάδα που έπαιζε/προπονούσε: τη Λήμνος Βόλεϊ. Είχε σκοπό να την ανεβάσει σιγά σιγά στην Α1, κάτι ανάλογο είχε κάνει ως παίχτης του Μίλωνα. Έβαλε την Ορεστιάδα στον αθλητικό χάρτη της χώρας (μέχρι τότε ήταν γνωστή για τις «μεταθέσεις στη Γκατζολία»). Με κείνη τη φοβερή ομάδα με συμπαίχτες Τσακιρόπουλο, Μποζίδη και προπονητή τον Γκάετς με 3 συμμετοχές σε ευρωπαϊκούς τελικούς του CEV Cup (94:4η, 95:2η, 96:4η) αλλά κανέναν τίτλο σε εγχώριο επίπεδο 4 φορές έφτασε στη 2η θέση)…
Κι όμως! Αντί να έχουμε όχι απλώς πρωτοσέλιδα, αλλά ρεπορτάζ με στιγμές από τα αρχεία (τα ποια;) των καναλιών, απλώς είδαμε κάποιες λυπητερές αναφορές κι ό,τι πρόκαναν κάποιοι μερακλήδες στις αθλητικές ιστοσελίδες! ΟΚ, γκρινιάζουμε. Αλλά η παρακμή και η σαπίλα αποθεώθηκαν όταν η διοργανώτρια αρχή του Πρωταθλήματος της λεγόμενης (αγγλιστί) Volley League δεν ανέβαλε την αγωνιστική ως ελάχιστη στιγμή πένθους, μνήμης, τιμής στον μεγαλύτερο ίσως έλληνα βολεϊμπολίστα (το κασέ του ήταν όντως το μεγαλύτερο στα τέλη του ’90).
Τις μέρες που γράφτηκε το κείμενο, διοργανώθηκε από την ΕΣΑΠ το φάιναλ φορ του Λιγκ Καπ εις μνήμη του Νίκου Σαμαρά. Η ένωση, σύμφωνα με τις δηλώσεις του προέδρου της κ. Παντελή Ταρνατόρου, θα προτείνει να ονομάζεται έτσι ένας εντελώς περίεργος θεσμός, αλλά το ξεφτιλίκι είναι αυτή η πρόταση από τις δηλώσεις του: «Ο Νίκος Σαμαράς, μαζί με άλλους μεγάλους αθλητές, ανήκε σε μια γενιά που στήριξε το βόλεϊ. Μακάρι να υπάρξουν κι άλλες τέτοιες γενιές στο μέλλον». Bρε θλιβερέ γραφειοκράτη, στη συγκεκριμένη περίοδο αποτέλεσε την εικόνα του βόλεϊ στον απλό φίλαθλο, τι να κάνουμε τώρα; Μήπως κάποιοι αντιγράφουν τον «πατερούλη του ελληνικού μπάσκετ»; Προφανώς…
Το ακόμη χειρότερο ήταν πως παίχτηκε κανονικά η 12η αγωνιστική το Σαββατοκύριακο μετά τον θάνατο του Ν. Σαμαρά! Αιτία; Το συμβόλαιο με τη NOVA (Σε ποιο κανάλι το δείχνει το πρωτάθλημα; Στο τριτοτεταρτοπέμπτο;) και ενδεχομένως χαμένα οδοιπορικά από τη ΓΓΑ… Γελάει ο κόσμος όλος δηλαδή! Ο άλλος γραφειοκράτης, ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ, που μπορούσε να καλέσει αναβολή όλων των πρωταθλημάτων και να συνεργαστεί μαζί του κι η ΕΣΑΠ που είχε το θράσος να αρκεστεί στην τήρηση ενός λεπτού σιγής στους αγώνες, ψέλλισε μετά από κάποιες μέρες κάτι αυτοκριτικές κουβέντες όπως: «Στο άκουσμα της είδησης, την Παρασκευή το απόγευμα, πάθαμε όλοι ένα σοκ. Δεν είχε προηγούμενο στο ελληνικό βόλεϊ. Δυστυχώς δεν εκτιμήσαμε σωστά την κατάσταση. Κάναμε λάθος που δεν αναβάλαμε τους αγώνες. Το παραδέχομαι, αλλά δεν δέχομαι με τίποτα να μου λένε ότι δεν γνωρίζουμε το μέγεθος και την προσφορά του Σαμαρά». Μάλιστα! ΟΚ… Καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται. Έχει συνέχεια η ιστορία… Η ομάδα του Μίλωνα, με τη σύμφωνη γνώμη των παιχτών της, αρνήθηκε να αγωνιστεί εναντίον του Παμβοχαϊκού, σε έναν αγώνα που κατακυρώθηκε τελεσίδικα, μετά από απόφαση του αθλητικού δικαστή, με 0-3 υπέρ του Παμβοχαϊκού. Για να δούμε λίγο αποσπάσματα από τις ανακοινώσεις των ομάδων μετά την απόφαση:
Μίλωνας
Η απόφαση της αθλητικής Δικαστού σχετικά με την απόρριψη της ένστασής μας για επανάληψη του αγώνα της ομάδας μας με τον ΠΑΜΒΟΧΑΙΚΟ ήταν αναμενόμενη.
Υπερτέρησε η ψυχρή νομική ερμηνεία της Προκήρυξης και του Κανονισμού της Διοργανώτριας Αρχής του Πρωταθλήματος.
Γνωρίζοντας τις συνέπειες της επιλογής μας, ο Σύλλογός μας λειτούργησε σε αντίθετη κατεύθυνση, συναισθηματικά και ανθρώπινα, για να τιμήσει τον χαμό του Νίκου Σαμαρά, ενός μεγάλου αθλητή της χώρας μας και του Σωματείου μας.
Με τη δήλωση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, τη συμπαράσταση του Πρωθυπουργού της Χώρας και τις εκδηλώσεις συμπάθειας από το σύνολο του αθλητικού κόσμου και των ΜΜΕ, αισθανόμαστε δικαιωμένοι για την ηθική στάση που κρατήσαμε.
Αντίθετα, οι χειρισμοί της διοργανώτριας αρχής του Πρωταθλήματος δεν ήταν ανάλογοι, σε σχέση με τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά το τραγικό γεγονός, πιστεύουμε από κακή εκτίμηση.
Κατά τη γνώμη μας, η διοργανώτρια, έστω και την τελευταία στιγμή, θα έπρεπε να αναβάλει ολόκληρη της αγωνιστική ημέρα και όχι αποσπασματικά μόνο τον αγώνα Εθνικού Αλεξανδρούπολης-Παναθηναϊκού.
Όλη αυτή η επώδυνη διαδικασία, που αναστάτωσε και γέμισε θλίψη την αθλητική οικογένεια του ΜΙΛΩΝΑ, άφησε ένα καλό. Μετρήσαμε τους αμέτρητους φίλους μας, που με κάθε τρόπο μας υποστήριξαν, τιμώντας τη μνήμη του Νίκου και τη στάση μας.
Ο Σύλλογός μας δεν έκανε έφεση στο ΑΣΕΑΔ, εκτιμώντας ότι η συνέχιση μιας ατέρμονης «νομικής διαδικασίας» αφαιρεί την ηθικότητα της επιλογής μας.
Ευχαριστούμε τους φίλους μας για τη συμπαράστασή τους, καθώς και το συνδικαλιστικό όργανο των αθλητών βόλεϊ ΠΑΣΑΠ, για την υποστήριξη της ένστασής μας.
Ο Αθλητισμός δεν είναι μόνο αγώνες και νομικές ερμηνείες, είναι και κατάθεση ψυχής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
[Με έντονα γράμματα τα σημεία που μας βρίσκουν σύμφωνους.]
Ο Παμβοχαϊκός (ομάδα από το Βραχάτι για όποιους ποδοσφαιρικούς δεν γνωρίζουν) ανακοίνωσε:
Από ειλικρινή σεβασμό στη μνήμη, αλλά και στην ανεκτίμητη προσφορά στο ελληνικό βόλεϊ του Νίκου Σαμαρά, ο ΓΑΣ Παμβοχαϊκός δεν απάντησε μέχρι σήμερα σε σχόλια που άσκησαν κάποια μεμονωμένα και προφανώς ανενημέρωτα άτομα, σχετικά με τον αγώνα της 12ης αγωνιστικής ΑΟΝΣ Μίλων-Παμβοχαϊκός.
Ένας αγώνας που δεν διεξήχθη, με απόφαση και αποκλειστική ευθύνη της γηπεδούχου ομάδας, η οποία δεν εμφανίστηκε τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα στον αγωνιστικό χώρο, ενώ αντιθέτως οι άλλες συναντήσεις της 12ης αγωνιστικής διεξήχθησαν κανονικά.
Ο ΓΑΣ Παμβοχαϊκός δεν είχε λάβει ΚΑΜΙΑ απολύτως ειδοποίηση από τη διοργανώτρια ΕΣΑΠ, ούτε από την ΕΟΠΕ, για την πρωτοβουλία αυτή του ΑΟΝΣ Μίλων, ούτε προφανώς οι διαιτητές, οι οποίοι απλώς εφάρμοσαν τον γενικό κανονισμό και τη σχετική διάταξη της προκήρυξης του Πρωταθλήματος, κλείνοντας το φύλλο αγώνα και κατακυρώνοντάς τον με 3-0 σετ υπέρ της φιλοξενούμενης ομάδας, δηλαδή του Παμβοχαϊκού. Έπραξαν δηλαδή οι διαιτητές το αυτονόητο, χωρίς καμία δική μας συμμετοχή ή ευθύνη.
Η οδυνηρή απώλεια του μεγάλου αθλητή Νίκου Σαμαρά μας συγκλόνισε όλους και εκφράσαμε την απέραντη θλίψη μας για τον πρόωρο χαμό του. Τιμήσαμε και θα συνεχίσουμε να τιμούμε τη μνήμη του ως το τέλος του Πρωταθλήματος, η Διοίκηση, οι Παίκτες και οι Φίλαθλοι του Παμβοχαϊκού.
Η επιλογή όμως, της μη προσέλευσης του ΑΟΝΣ Μίλων είναι άλλο ζήτημα, είναι ζήτημα κανονισμών, και δεν μπορεί να χρεωθεί ως «ασεβής ενέργεια», που αποπειράθηκαν κάποιοι να μας προσάψουν. Ο Παμβοχαϊκός έχει δώσει δείγματα απόλυτης συνέπειας προς τους θεσμούς και ευλαβικής τήρησης των κανόνων που διέπουν το άθλημα. Και για τον λόγο αυτό, αδυνατούσε να συναινέσει στην πρόταση του ΠΑΣΑΠ για «επανάληψη» του εν λόγω αγώνα, καθώς και στις αφόρητες πιέσεις ανθρώπων του Μίλωνα. Δεν μπορούσε ο Σύλλογός μας να συνηγορήσει σε ευθεία κατάλυση και παραβίαση των κανονισμών.
Αναρωτιόμαστε: Με ποια λογική και με βάση ποιον κανονισμό δύναται να γίνει κάτι τέτοιο, για αγώνα που έχει ήδη κριθεί τελεσίδικα, με βάση το φύλλο αγώνα;
Κατανοούμε την ευαισθησία των μελών του συνδικαλιστικού οργάνου των πετοσφαιριστών και συμμεριζόμαστε τα συναισθήματά τους. Διαφωνήσαμε, για τους λόγους που αναφέρουμε, με την προτεινόμενη «επανάληψη», αλλά συμφωνούμε –ανεπιφύλακτα– με την άμεση διεξαγωγή ενός φιλικού αγώνα στην Ορεστιάδα, για την υποστήριξη της οικογένειας του αθλητή-συμβόλου, που σφράγισε ανεξίτηλα με την εξαίρετη ποιότητα και το ήθος του τον ελληνικό αθλητισμό και την ελληνική πετοσφαίριση.
Αντιλαμβανόμαστε μόνο την αγωνία της ομάδας του Βραχατίου που δεν ήθελε να χάσει τη βαθμολογική της θέση, αλλά έτσι δεν πας πουθενά… Έτσι δεν εκφράζεις κάνα σπουδαίο «νέο ήθος» ή «νέα δύναμη», έτσι απλά γίνεσαι ένας σιχαμένος νεόκοπος που πατάει πάνω στα πτώματα (συγνώμη για την μακάβρια σύμπτωση) των ομάδων που φθίνουν και πάνε για υποβιβασμό – να τα λέμε όλα…
Το αποκορύφωμα της αλητείας ήταν η άρνηση της Σούπερ Λίγκας να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στους αγώνες της 16ης αγωνιστικής της. Ο αρχηγός της Ξάνθης Σπύρος Βάλλας είπε χαρακτηριστικά: «Θέλω να καταγγείλω ότι εμείς, ως Ξάνθη, ζητήσαμε άδεια από τη διοργανώτρια αρχή για να τιμήσουμε τη μνήμη του κρατώντας ενός λεπτού σιγή. Δεν θα άλλαζε κάτι, το κακό δυστυχώς έχει ήδη γίνει. Θεωρώ όμως ότι ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Δεχθήκαμε αρνητική απάντηση επειδή κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το πρωτόκολλο! Θέλω ειλικρινά να ευχηθώ το 2013 να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι».
Το αυτό ευχόμαστε κι εμείς! Αλλά δεν έχουμε καμία αυταπάτη πια. Οι τεχνοκράτες-γραφειοκράτες που ελέγχουν κάθε άθλημα κουβαλούν μέσα τους το ήθος του γιάπη, το συναίσθημα του κερδοσκόπου που απλώς έχουν μια κάποια σχέση ή είχαν κάποτε μια ενασχόληση με το άθλημα που διοικούν (τρομάρα τους)… Πάνω από όλα είναι τα συμβόλαια κι όπως είναι φυσικό οι τζίφρες πρέπει να τιμώνται. Τα κανάλια (συνδρομητικά και μη) έχουν κι αυτά τη συν-ευθύνη τους, ας μην ξεχνιόμαστε. Το παιχνίδι που έγινε πρωταθλητισμός έχει πια γίνει (πετυχημένο, λιγότερο ή ελάχιστα) προϊόν. Εξάλλου τα προϊόντα είναι μη-ανθρώπινα, δεν φέρουν τις ιδιότητες των ανθρώπων ούτε επηρεάζονται από τα συναισθήματά τους. Ποιοι παίχτες τώρα; Υπάρχει πληθώρα παιχτών σου λέει, προχωράμε χωρίς ιστορίες και πολλά πολλά.
Αυτή η κοινωνία με αυτές τις (αθλητικές) δομές είναι πλέον βέβαιον και τελεσίδικον πως απαιτεί ξερίζωμα!
ΠιΖήτα, (υπό την επήρεια των ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ)