*La Haine, 1995
Η 26η Αυγούστου του 2020, είμαστε βέβαιοι πως θα παραμείνει ως σημείο αναφοράς για τους μελλοντικούς ιστορικούς – ελπίζοντας πως θα μιλάμε για τη νικηφόρα απαρχή ενός τεράστιου κύματος αλλαγής – όπως την ορίζει ο καθένας/η καθεμία – που θα οδηγήσει σε μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας κι ελευθερίας (ναι αυτά τα ωραία κι ιδανικά).
Ας πάμε όμως ένα βήμα πίσω (εντός 2020)
Έως ότου δολοφονηθεί ο George Floyd στις 25 Μάη, η όλη κουβέντα ως προς τη διεξαγωγή μιας από τις μεγαλύτερες μπίζνες στο βορειοαμερικάνικο καπιταλισμό – αυτόν δηλαδή της αθλητικής διασκέδασης – ήταν οι όροι για το πώς και πού θα γινόταν η (επαν)έναρξη των μεγάλων επαγγελματικών πρωταθλημάτων, δηλαδή αυτών του Xόκεϋ επί Πάγου NHL, του Αμέρικαν Φούτμπολ NFL, του Μπάσκετ NBA/WNBA, του Μπέηζμπολ MLB & του Ποδοσφαίρου MLS/NWSL με το παράδειγμα της Γερμανικής Μπουντεσλίγκα να δίνει τον τόνο.
Ώσπου δολοφονήθηκε ο Floyd! Κι έτσι άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου (sic!), λες κι εξερράγη το καπάκι από τη χύτρα κι οι πιο καταπιεσμένες μερίδες της Αμερικάνικης Κοινωνίας βγήκαν στους δρόμους. Μόνο καταπιεσμένες; Όχι υπό τη στενή έννοια – ή πιο ορθά, όχι μόνο οι ταξικά κι οικονομικά καταπιεσμένες. Διότι στις ΗΠΑ, όπως δήλωσαν οι ίδιοι οι άνθρωποι (να εισάγουμε τον όρο… «εργάτες» ή θα πέσει κάνα τσιμέντο) των επαγγελματικών σπορ, που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις του Black Lives Matter, ακόμη λοιπόν κι αυτοί «φοβούνται για τη ζωή τους» .
Κι αφού πέρασε ένα διάστημα πάνω κάτω ενός μήνα που είδαμε…τους «πάντες» να κατεβαίνουν στους δρόμους είτε εγγύτερα στον τόπο διαμονής τους είτε πολύ μακρύτερα, από το Γιάννη έως τον Brown κι ας μην κάτσουμε εδώ να ταγκάρουμε κάθε παίχτη. (Επιτρέψτε μας να καταπιαστούμε λίγο παραπάνω με τα του ΝΒΑ, διότι είναι πιο εύκολη η παρακολούθηση της ειδησεογραφίας.)
Την ώρα όμως που ο κομισάριος Σίλβερ προσπαθούσε με τη βοήθεια επιτελείου λοιμοξιολόγων, να συγκροτήσει τις νόρμες για τη συμμετοχή των ομάδων στη λεγόμενη «Φούσκα» στο Ορλάντο, δηλαδή την περίκλειστη συμμετοχή των 22 ομάδων του ΝΒΑ με πλήρη τήρηση κάθε υγειονομικού κανόνα – εδώ ν΄ αναρωτηθούμε για το πόσο ανθρωπιστικό είναι η εξασφάλιση εκατοντάδων χιλιάδων τεστ, με πιο απλά λόγια δηλαδή την ώρα που στις ΗΠΑ 1 στους 450 έκανε καθημερινά το τεστ, στη «Φούσκα» των 1400 ανθρώπων, υπήρχε 1 τεστ για 1 έγκλειστο. Θ’ αναρωτηθεί βέβαια κάποιος αδιάφορος για το ΝΒΑ,γιατί τόση… πρεμούρα να γίνει η περιβόητη restart, ο λόγος είναι απλός φυσικά! Η Disney, κάτοχος του ESPN, είχε κέρδος 3,2 δις λόγω του ότι δεν απέδωσε δικαιώματα βάσει των αγώνων που δεν είχαν διεξαχθεί. Αυτό σημαίνει, μείωση εσόδων για τις ομάδες, αλλά και για τους παίχτες. Υπήρξε βέβαια η ελευθερία… άρνησης συμμετοχής, λόγω «υπεράνω βίας» βλέπετε οικογενειακοί λόγοι για λίγους παίχτες. Έτσι λοιπόν μπροστά στο φόβο απώλειας του προβλεπόμενου ΕΝΟΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΟΥ , εν τέλει αποφασίστηκε η εν λόγω δομή επανέναρξης. Αυτό σήμαινε πρακτικά στην τσέπη κάθε παίχτη, πως αν χανόντουσαν 1,2 δισεκατομμύρια, αυτομάτως έχανε και 600 δολάρια. Σε ένα παράδειγμα που αφορά τον Antony Davis, από το ίδιο δημοσίευμα, κάνει λόγο για μείωση από τα 24,4 εκατομμύρια δολάρια στα 22 εκατομμύρια. Ας μην εμπλακούμε άλλο στην παρούσα φάση με τα όντως ιλιγγιώδη και προκλητικά προφανώς σε πρώτη ανάγνωση, νούμερα. Παρά μόνο να προσθέσουμε πως υπάρχει μια ανησυχητική μείωση των αριθμών της επίσημης τηλεθέασης, ενώ στο πιο κάτω γράφημα αποτυπώνεται εύκολα η ανησυχία του κομισάριου (κάτι που μας διευκολύνει και σε κατανόηση κάποιων γεγονότων αυτές τις ημέρες)
Που λέτε, εκείνη περίπου την περίοδο ένας από τους αντιπροέδρους της Ένωσης των Παιχτών NBPA, ο Kyrie Irving πήρε την πρωτοβουλία για συνέλευση ώστε να πάρουν απόφαση οι παίχτες και να μην αγωνιστούν εν τέλει στους αγώνες της «Φούσκας». Ο Kyrie βέβαια, όντας τραυματίας, δεν θ΄ αγωνιζόταν εξάλλου. Όμως η πρωτοβουλία του που στηρίχτηκε από τους Bradley, Howard δεν απέδωσε, ενώ τα κους κους μίλαγαν κυρίως για «σαμποτάρισμα» του Le Bron James αλλά κι άλλων super star.
Έτσι λοιπόν, η μπίλια έκατσε στην επανέναρξη και ο Κομισάριος Σίλβερ έκανε τη ντρίμπλα, για τη συγκρότηση της… πλατφόρμας έκφρασης των παιχτών για τα ζητήματα Κοινωνικής Δικαιοσύνης και Φυλετικής Ισότητας. Έτσι λοιπόν, τυποποιήθηκαν κάποια συνθήματα στις φανέλες των παιχτών (όχι όλων πάντως, μιας και κάμποσοι ξενέρωσαν με τον έλεγχο και τη λογοκρισία – ουσιαστικά – της έκφρασης λόγου) και βέβαια υπήρξε κλίμα ανοχής στο γονάτισμα – αλά Κάπερνικ- κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ (που για κάποιον…λόγο συνεχίζει να παιανίζει ακόμη, απλά έχουν προσθέσει αυτά τα ξυπνητζήδικα τα χαριτωμένα τα soul & groovy φωνητικά και την εναλλακτική, τρομάρα τους, ενορχήστρωση). Όπως πολύ εύστοχα αναρωτήθηκε ο τέως coach Stan van Gundy, νυν τηλεσχολιαστής στο ΤΝΤ, ποιος ο λόγος να συνεχίζει αυτό το παράξενο έθιμο;
Good for Adam Silver but change the rule altogether. Protest is patriotic and demanding that Black athletes stand to honor a flag that has stood for the oppression of Black people is wrong. Why should honoring the American flag ever be a requirement for playing in the NBA? https://t.co/2X1jJGjn8m
— Stan Van Gundy (@realStanVG) July 31, 2020
Καλύτερα να μασάς όμως τη Bubble, παρά να (παί)ζεις εντός της…
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, δίχως να θέλουμε να χαλάσουμε τις καρδιές μας, αλλά από την άλλη πρέπει λίγο να ξεκαθαρίσουμε κάποια ελάχιστα πράγματα! Η «Φούσκα» λοιπόν ΔΕΝ είναι ¨υπέροχη¨, ίσα ίσα αποτελεί ένα πείραμα που όσο και να μας κάνει…θετική εντύπωση για το στήσιμό του, αποτελεί κάτι το οποίο μας είναι αποκρουστικό όπως κι ό,τι συνέβη από τα μέσα Μάη και μετά ως προς τα Ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα. Δεν γουστάρουμε να παίζονται οι αγώνες δίχως φιλάθλους, αν όχι οπαδούς. Δεν γουστάρουμε να βλέπουμε virtual fans. Στην τελική, προτιμάμε τα όποια τεστ ανίχνευσης να διατίθενται στους φτωχούς αντί επαγγελματίες παίχτες.
Βέβαια, ανάλογο της «Φούσκας» είχαμε και στο WNBA, που εδώ οι παίχτριες εξαρχής κι έχοντας πετύχει μια πολύ θετική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, αυξάνει τις απολαβές στα 215 χιλιάδες δολάρια, με ευχέρεια πλήρους αποζημίωσης συμβολαίου κατά την μητρότητα. Οι παίχτριες του WNBA βέβαια, πήγαν ένα βήμα μπροστά έστω και συμβολικά, μιας και στο ανάλογο εναρκτήριο αγώνα ΔΕΝ γονάτισαν καν, διότι πολύ απλά ΑΠΟΧΩΡΗΣΑΝ πριν την ανάκρουση του ύμνου
Το βράδυ της Τετάρτης πάντως, οι παίχτριες των Washington Mystics ήταν αυτές που επέμειναν στην αμφισημία των παιχτριών των υπολοίπων ομάδων. Αποτέλεσμα οι κοινές φωτογραφίσεις που ήταν τουλάχιστον συγκινησιακά φορτισμένες, αλλά καλώς ή κακώς ενταγμένες στο πλαίσιο του θεάματος.
Center @E_Williams_1 reads statement on @espn as the representative for all @WNBA players. Tonight's games have been cancelled. pic.twitter.com/xDz4uCQSiD
— Atlanta Dream (@AtlantaDream) August 26, 2020
Ούτως ή άλλως, οι παίχτριες είχαν δείξει σημάδια αυτοδιάθεσης (sic!) μιας κι είχαν εντάξει στα πλαίσια της δικής τους διαμαρτυρίας το κίνημα Say Her Name, που σχετίζεται με τα θύματα γυναίκες από την αστυνομική βία στις ΗΠΑ και με αφορμή τη δολοφονία της Breonna Taylor στις 13 Μάρτη.
Τα άλλα σπορ
Μιας και σκοπός μας δεν είναι να παρουσιάσουμε αναλυτικά κάθε πτυχή διαμαρτυρίας που συνέβη (μια περιήγηση στα social media που διατηρούμε δίνει μια εικόνα, μετά την επανέναρξη των πρωταθλημάτων ας αρκεστούμε στο ότι είχαμε διαμαρτυρίες αρκετά εντυπωσιακές στα δύο τουρνουά που λειτούργησαν ως intro στα κυρίως πρωταθλήματα των NWSL, MLS.
Το βράδυ της Τετάρτης πάντως είχαμε ακύρωση στα έξι από τα εφτά παιχνίδια του MLS
Οι αγώνες: Atlanta United -Inter Miami, Colorado Rapids – FC Dallas, Real Salt Lake – LAFC, Portland Timbers- San Jose Earthquakes & LA Galaxy – Seattle Sounders για το @MLS ακυρώθηκαν. Αλλά πραγματοποιήθηκε ο πρώτος αγώνας που ήταν προγραμματισμένος μεταξύ pic.twitter.com/4lYyc4swPf
— περιοδικό HUMBA (@HUMBAzine) August 27, 2020
με τους παίχτες μάλιστα που αγωνίστηκαν, ν΄απολογούνται αλλά και να δείχνουν κάποια σημεία προς συζήτηση όπως ας πούμε πως το κύμα – «τσουνάμι» μας αρέσει να το αποκαλούμε, ενθυμούμενοι το φοιτητικό μας ενθουσιασμό – της διαμαρτυρίας δε συντονίστηκε από τα Σωματεία των Παιχτών.
Αντιθέτως, κανείς αγώνας του NHL δεν ακυρώθηκε διότι πολύ…απλά οι παίχτες δεν αποφάσισαν να μην αγωνιστούν – χαρακτηριστικό είναι δε, ότι οι Αφρο Αμερικάνοι παίκτες στο χόκεϋ είναι μικρή μειοψηφία.UPDATE >>> Χθες, όμως άλλαξε το τοπίο κι έτσι είχαμε αναβολή δύο αγωνιστικών ημερών
Τέλος, στο baseball που κι εκεί υπάρχει μικρό πλήθος μαύρων παιχτών, με προεξάρχοντες τους παίχτες των Milwaukee Βrewers ακυρώθηκαν ακόμη τρία ματς στο MLB, Brewers – Reds, Mariners – Padres, Giants – Dodgers.
Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν έγιναν σε νεκρό χρόνο, ή πιο ορθά δεν ήρθαν έτσι από το πουθενά κι ούτε βεβαίως αποτελούνε κάποιον δον κιχωτισμό, ενορχηστρωμένο ή όχι από το «δικό μας, το Γιάννη» (δεν προκύπτει από κανένα ρεπορτάζ τέτοια αναφορά, κι αποτελεί ΛΑΪΚΙΣΜΟ το ότι εγχώρια – ακόμη κι εναλλακτικά μέσα, βλέπετε pressproject, ραδιοσταθμός ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ). Yπήρχαν πλήθος «ενοχικών», αυτοκριτικών δηλώσεων από παίχτες που αναρωτιόντουσαν γιατί συνεχίζουν και παρευρίσκονται ακόμη στη «Φούσκα», όπως οι παίχτες των Raptors (από τον Καναδά), o VanVleet κι o Pascal Siakam . Ενδεχομένως να ήταν τα…τσακμάκια που άναψαν τη μικρή φλόγα στ΄αποδυτήρια των Bucks, που υπήρχε από πριν το εύφλεκτο υλικό, λόγω της παλιότερης αρνητικής εμπειρίας του Sterling Brown λόγω της σύλληψής του τον Ιανουάριο του ’18, με τον George Hill να ρίχνει προειδοποιητικές βολές. Είναι λοιπόν σαφές πως οι παίχτες των Bucks, πράγματι δεν μπορούσανε να κάνουν κάτι άλλο, πλην της αποχής τους.
Full statement from the Milwaukee Bucks: pic.twitter.com/jjGEyVcCmB
— Milwaukee Bucks (@Bucks) August 26, 2020
Mετά την πρόσκρουση, τι;
Ήδη η απόφαση των παιχτών είναι να συνεχίσουν να παίξουν τους αγώνες των play off, ενώ ήδη οι Bucks έχουν συνομιλήσει με τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας του Ουισκόνσιν για περαιτέρω ενέργειες για τον, παραλίγο, δολοφόνο του Blake.
Προφανώς εμάς εδώ, στην άλλη άκρη του κόσμου αυτό που θεωρούμε πως μας αναλογεί είναι αφενός η στήριξη κι η αλληλεγγύη προς κάθε ανάλογη διαμαρτυρία. Όσον…εργατισμό και να θέλουμε να πλασάρουμε, λέγοντας και γράφοντας εναντίον των «πλουσίων που αποφάσισαν να διακόψουν τις εργασίες τους για ένα βράδυ» έχουμε την εντύπωση πως πλέον μιλάμε για μια τομή. Μια τομή που Δέκα Χρόνια τώρα που εκδίδουμε το περιοδικό ήταν κάτι που αναμέναμε. Τολμηρές κινήσεις, απεργίες, όχι απλά για οικονομικά μισθολογικά ζητήματα, αλλά για ένα κοινωνικό ζήτημα, που αφορά τους ίδιους τους παίχτες, τις οικογένειές τους , τους φίλους και τις κοινότητές τους.
Κατά τα άλλα όμως, θα θέλαμε να θέσουμε το ζήτημα της ενεργούς υποστήριξης και τι σημαίνει κάτι τέτοιο. Καθότι λοιπόν επέρχεται κι η…κορωνίδα των αιτιών για «αθλητικό μποϋκοτάζ» βλέπετε και Μουντιάλ στο Κατάρ το 2022, θα θέλαμε να μοιραστούμε κάποιους προβληματισμούς.
Κι εφόσον πλέον μιλάμε για συνέχιση των αγώνων, να τους θέσουμε στο έμπρακτο κομμάτι.
Πρέπει ν΄ασχολούμαστε – π.χ. δια των αναρτήσεων παντός τύπου – ενεργητικά με τα όσα διαδραματίζονται εκεί; Υπάρχει λόγος να προβάλουμε (εμείς προφανώς… δεν το κάνουμε, όπως και να έχει παρά ελάχιστα), τα αγωνιστικά πεπραγμένα;
Υπάρχει λόγος να πληρώνουμε την ιστοσελίδα π.χ. του ΝΒΑ ώστε να…χαλαρώνουμε παρακολουθώντας, πόσο μάλλον τώρα, τα ματς που θυμίζουν πιο πολύ “summer league” παρά νορμάλ αγώνα;
Πώς ερμηνεύεται η συμπαράσταση, η συμπάθεια, ο σεβασμός κι η αλληλεγγύη μας;
Πρέπει να υποβάλλουμε στη…βάσανο της κριτικής λοιπόν, τα όσα θα βλέπουμε σε σχέση με τα όσα συγκλονιστικά συνεχίζουν και συμβαίνουν ανά την επικράτεια των ΗΠΑ (βλ. Πόρτλαντ). Εξάλλου ήδη έχει τεθεί μία οδός, που οδηγεί στις επερχόμενες Προεδρικές Εκλογές του 2020, αλλά αυτό ξεπερνάει τα όρια του κειμένου – ίσως και τις συμφωνίες μεταξύ μας – ως προς μια αρχική θέση για τα όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ.
Εδώ θα είμαστε, στα σόσιαλ μήντια, στο σάιτ μας και κυρίως
στο περιοδικό μας…
Τα ενδιαφέροντα έπονται…
υ.γ. παρατηρήσεις κι άλλες απόψεις, δεχόμαστε αποκλειστικά και μόνο στο info@humbazine.gr