Πριν κάποιες Δευτέρες, οι υπεύθυνοι έκδοσης τούτου εδώ του περιοδικού βρέθηκαν σε μια ψησταριά των Αγίων Αναργύρων για να συζητήσουν, με την προβατίνα στο στόμα, για το περιεχόμενο του τεύχους που κρατάτε στα χέρια σας. Όταν η κουβέντα έφτασε στο σημείο-αγκάθι, ακούστηκε πάλι η ίδια φράση «τι θα γράψουμε στο editorial ρε σεις;». Δυστυχώς, ούτε αυτή τη φορά είχαμε κάτι χαρούμενο να γράψουμε. Από τη μια, τα δυσάρεστα γεγονότα στην Αλικαρνασσό, και από την άλλη οι διώξεις των Çarşi. Από τη μια, οι διάλογοι για τα στημένα, και από την άλλη, η πλήρης ανικανότητα της Πολιτείας να προστατέψει το ίδιο το ποδοσφαιρικό της προϊόν. Από τη μια, τα πεσίματα στους συνδέσμους, και από την άλλη, τα τρομορεπορτάζ του Alpha για τον χουλιγκανισμό. Αποφασίσαμε το editorial να είναι αφιερωμένο στους Çarşi για μια σειρά από λόγους που θα διαβάσετε παρακάτω. Ως εκ θαύματος, το editorial (και όχι μόνο) του περσινού φθινοπωρινού τεύχους (HUMBA! #13) ήταν αφιερωμένο στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που συγκλόνισαν τη γείτονα χώρα και στις οποίες πήραν μέρος με διακριτό τρόπο οι οπαδοί πολλών ομάδων.
Τη λες και είδηση της χρονιάς
Ο σουλτάνος Ερντογάν βρυχάται…
Ισόβια ζητά ο εισαγγελέας για οπαδούς της Μπεσίκτας με την κατηγορία της στάσης
Εισαγγελέας της Κωνσταντινούπολης παραπέμπει σε δίκη 35 μέλη οργάνωσης οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας Μπεσίκτας για τη συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί, τις αντικυβερνητικές ταραχές του Ιουνίου 2013. Οι ποινή που ζητά είναι τα ισόβια, καθώς τους κατηγορεί για «απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας».
Πρόκειται για μέλη της γνωστής οργάνωσης «Çarşi», η δράση της οποίας πήρε θρυλικές διαστάσεις στη διάρκεια των διαδηλώσεων και μετέφεραν στα γήπεδα το πνεύμα της εξέγερσης που ήταν κυρίαρχο το διάστημα εκείνο στην Τουρκία.
Συχνά η οργάνωση κατηγορήθηκε ότι ήταν φορέας φιλολαϊκών, αριστερών και συχνά αναρχικών ιδεών, ενώ στην κόντρα της με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν έλειψαν έντονα στοιχεία οπαδισμού, δεδομένου ότι ο τότε πρωθυπουργός και νυν πρόεδρος είναι φανατικός οπαδός της Φενέρμπαχτσε, της άλλης ισχυρής ομάδας της Κωνσταντινούπολης.
Το τελευταίο διάστημα, και σε συνδυασμό με την εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, οι τουρκικές Αρχές δείχνουν έναν υπερβάλλοντα ζήλο στο να κλείσουν τους λογαριασμούς της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση. Εκτός από τις εξοντωτικές ποινές που ζητούν οι εισαγγελείς για τους συμμετέχοντες στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, τις διώξεις κατά πολιτικών στελεχών, δημοσιογράφων και διανοουμένων που εκφράζουν κοσμικές απόψεις και την «αποψίλωση» από τη Δημόσια Διοίκηση όσων πρόσκεινται φιλικά στον ιεροκήρυκα Φετχουλάχ Γκιουλέν, πρόσφατα συνελήφθησαν δεκάδες αστυνομικοί που συμμετείχαν στην ΕΡΕΥΝΑ η οποία οδήγησε στις αποκαλύψεις για σκάνδαλα διαφθοράς στους κόλπους της κυβέρνησης, με εμπλοκή μάλιστα σε αυτά και του ονόματος του γιου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Στο 38σέλιδο κατηγορητήριο της Εισαγγελίας της Κωνσταντινούπολης αναφέρεται ότι οι ύποπτοι «επιχείρησαν να διαδώσουν μια εικόνα για τα γεγονότα παρόμοια με αυτή της Αραβικής Άνοιξης, προμηθεύοντας τον ξένο Τύπο με φωτογραφίες των συγκρούσεων με σκοπό να ανατρέψουν με παράνομα μέσα τη νόμιμη κυβέρνηση της Τουρκίας», γράφει στην πρότασή του ο εισαγγελέας.
Μεταξύ των πράξεων που αποδίδονται στους 35 κατηγορούμενους είναι και η απόπειρα κατάληψης του πρωθυπουργικού γραφείου, που βρίσκεται στην ομώνυμη συνοικία Μπεσίκτας στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου, την ώρα που ανάλογη κίνηση διαδηλωτών βρισκόταν σε εξέλιξη στην πρωτεύουσα Άγκυρα.
Η ημερομηνία των δίκης των 35 οπαδών δεν έχει ακόμη οριστεί.
Στέλεχος της μη κυβερνητικής οργάνωσης Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Έμμα Σινκλέρ Ουέμπ, κατήγγειλε στο λογαριασμό της στο Twitter τη «γελοία» εμμονή των τουρκικών δικαστικών αρχών εναντίον των οπαδών της Μπεσίκτας.
Νέα εποχή για τις διαδηλώσεις στον αραβικό κόσμο
Αυτή είναι η είδηση, όπως ακριβώς τη διαβάσαμε στην ενημερωτική ιστοσελίδα in.gr. Ο Ερντογάν, λέει, κατηγορεί 35 οπαδούς της Μπεσίκτας για απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος. Το ακούσαμε και αυτό λοιπόν. Από τους χιλιάδες διαδηλωτές που κατέβηκαν πέρσι στους δρόμους της Τουρκίας, ο Ερντογάν αποφάσισε πως 35 Çarşi είναι οι πλέον επικίνδυνοι για την Τουρκική Δημοκρατία. Έχουμε μπροστά μας μια αδιανόητη απόφαση που επιβεβαιώνει την εκτίμηση πως το τουρκικό κράτος διολισθαίνει όλο και περισσότερο προς τον ολοκληρωτισμό.
Όπως γράφαμε και στο editorial του τεύχους 13: «Η οργάνωση που επικρατεί στους συνδέσμους και στα πέταλα βγήκε και στον δρόμο. Έτσι, στην περιοχή Μπεσίκτας, οι οπαδοί της ομώνυμης τοπικής ομάδας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση των οδοφραγμάτων και της αντίστασης γενικότερα». Οι οπαδοί της Μπεσίκτας ήταν στην πρώτη γραμμή των γεγονότων από την πρώτη μέρα. Η βοήθειά τους ήταν πολυποίκιλη και όλοι την αναγνώρισαν. Αυτό όμως δεν άρεσε στο τουρκικό κράτος που έβλεπε πως εκτός από τις παραδοσιακές αντιπολιτευτικές ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις είχε να αντιμετωπίσει και κάτι τελείως καινούργιο: τους οπαδούς. Στην Κωνσταντινούπολη, που ήταν και το κέντρο των εξελίξεων, οι δρόμοι γέμισαν και με τα χρώματα της Γαλατά, της Φενέρ και της Μπεσίκτας. Οι οργανωμένοι οπαδοί ξέρουν τι θα πει συλλογικότητα, αλληλεγγύη και μαχητικότητα. Το απέδειξαν και όσα είδαμε να συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, όπου στην Αίγυπτο και την Τυνησία οι οργανωμένοι οπαδοί έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον δρόμο.
Το κράτος είχε συνηθίσει τόσα χρόνια να αντιμετωπίζει στο δρόμο μια συγκεκριμένη κατάσταση. Η κάθοδος οπαδικών σχηματισμών στις διαδηλώσεις άλλαξε πολλά από αυτά τα συνηθισμένα, έβαλε δύσκολα στους μηχανισμούς καταστολής και αναπτέρωσε κατακόρυφα το ηθικό των διαδηλωτών. Αυτό μπορεί εύκολα να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε, αρκεί για παράδειγμα να ρίξει μια ματιά στις δηλώσεις των αιγύπτιων διαδηλωτών που εξήραν τη στάση των οπαδών (για περισσότερα, ξαναδιαβάστε το αφιέρωμα «Εξεγέρσεις στον Αραβικό Κόσμο» από το πέμπτο τεύχος μας).
Η κατηγορία που βαραίνει τους 35 Çarşi είναι ένα πρωτόγνωρο δικονομικό φαινόμενο. Μέχρι τώρα έχουμε συνηθίσει να κατηγορούνται ως εχθροί του πολιτεύματος είτε ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις, που στοχεύουν στην ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος και στον μετασχηματισμό της κοινωνίας, είτε παρακρατικοί μηχανισμοί, που δρουν με ή χωρίς την εποπτεία των κρατικών αρχών και η διάλυσή τους αφορά ενδοκρατικές επιδείξεις δύναμης. Φυσικά και δεν έχουμε διάθεση να εξομοιώσουμε αυτά τα δύο, αλλά τα αναφέρουμε επιγραμματικά γιατί δεν μας αναλογεί η ανάλυση επί τους παρόντος. Αυτή τη φορά η κατηγορία για κατάλυση πολιτεύματος επεκτείνεται και σε μία κοινωνική συλλογικότητα ανθρώπων χωρίς διακηρυγμένους πολιτικούς στόχους.
Οι 35 οπαδοί της Μπεσίκτας διώκονται γιατί δεν κατέβηκαν μεμονωμένα στον δρόμο. Οι 35 οπαδοί της Μπεσίκτας διώκονται γιατί κατέβηκαν στο δρόμο συλλογικά και μαχητικά σπάζοντας στην πράξη το στερεότυπο του «άνιωθου οπαδού» που ενδιαφέρεται «μόνο για την ομάδα του». Και ακριβώς επειδή αυτή η κίνηση συνιστά ένα πρωτόγνωρο και δημιουργικό μετασχηματισμό της οργής (βλέπω την κυβέρνηση ως αντίπαλο και όχι τον άλλο οπαδό), ο Ερντογάν αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Αφού εξασφάλισε τη νίκη και σε αυτές τις εκλογές, ο Ερντογάν είναι λογικό να προχωρήσει σε κινήσεις που θα εδραιώσουν ακόμα περισσότερο την εξουσία του. Ήδη έχει κηρύξει τον πόλεμο στην αντιπολίτευση και σιγά σιγά θα αυστηροποιήσει και άλλο την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές ώστε να έχει το πάνω χέρι σε όλα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η κίνησή του να διώξει νομικά με την πλέον αυστηρή κατηγορία τους 35 οπαδούς της Μπεσίκτας. Βέβαια, αυτή η κίνηση δεν είναι η πρώτη που αφορά κρατικά αντίποινα απέναντι σε οπαδούς. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή η κίνηση δεν βάφτηκε με αίμα όπως τα αντίποινα του αιγυπτιακού κράτους στους οπαδούς της Αλ Αχλί τον Φεβρουάριο του 2012.
Οι οπαδοί της Αλ Αχλί ήταν από τις βασικές συνιστώσες του αντι-Μπουμπάρακ κινήματος που ξέσπασε στην Αίγυπτο το 2011. Ήταν στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων, διατράνωναν την αντίθεσή τους στην αιγυπτιακή κυβέρνηση και από το πέταλο του γηπέδου τους, και βοηθούσαν με κάθε τρόπο, και σε συνεννόηση με τους «αιώνιους οπαδικούς εχθρούς» της Ζάμαλεκ, την οργάνωση των διαδηλωτών στον δρόμο. Ως αντίποινα, το αιγυπτιακό κράτος επέλεξε να δολοφονήσει 79 από αυτούς σε ένα στημένο σκηνικό θανάτου στο Πορτ Σαΐντ την 1η Φλεβάρη του 2012.
Τα επεισόδια συνέβησαν μετά το τέλος του αγώνα των δύο ομάδων, ο οποίος είχε βρει νικήτρια με 3-1 τη γηπεδούχο ομάδα της Αλ-Μασρί. Η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο, και στις συγκρούσεις μεταξύ των οπαδών που ακολούθησαν, βρήκαν τον θάνατο 79 άνθρωποι, ενώ πάνω από 1.000 τραυματίστηκαν. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση του αγώνα, οπαδοί της γηπεδούχου Αλ-Μασρί, εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσουν τη νίκη της ομάδας τους. Οι οπαδοί αρχικά επιτέθηκαν εναντίον των ποδοσφαιριστών της αντιπάλου, αποκλείοντας τους εντός των αποδυτηρίων. Τα επεισόδια συνεχίστηκαν, με τους οπαδούς της Αλ-Μασρί να ορμούν εναντίον των 1.200 οπαδών της Αλ-Αχλί, οι οποίοι απάντησαν συγκρουόμενοι με τους πρώτους. Η αστυνομία δεν μπόρεσε να ελέγξει την κατάσταση, ενώ ένας από τους νεκρούς και κάποιοι από τους τραυματίες ήταν μέλη της που προσπαθούσαν να ελέγξουν την κατάσταση. Διάφορα βίντεο και φωτογραφίες δείχνουν πως το πλήθος των οπαδών ήταν οπλισμένο με μαχαίρια, πέτρες και ρόπαλα. Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της χώρας, ο θάνατος αρκετών από τα θύματα οφειλόταν σε χτυπήματα με μαχαίρι και χτυπήματα στο κεφάλι. Υπήρχαν επίσης νεκροί που είχαν πέσει από μεγάλο ύψος και άτομα που είχαν ποδοπατηθεί.
Οι οπαδοί της Μπεσίκτας δεν είναι μόνοι
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει μεγάλες καμπάνιες αλληλεγγύης από τους οργανωμένους οπαδούς στην Ευρώπη. Τα πανό για τον Παύλο Φύσσα, τον Showan, τον Berkin και τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, τα πανό αλληλεγγύης σε απεργίες και καταλήψεις, τα πανό εναντίωσης στους αθλητικούς νόμους και στις διοικήσεις που θέλουν να αλλάξουν την ταυτότητα του αθλήματος και της ομάδας και άλλα πολλά. Ήταν επόμενο λοιπόν να εμφανιστούν πανό αλληλεγγύης και στους οπαδούς της Μπεσίκτας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Ένα απλό πανό μπορεί να μην σημαίνει πολλά, αλλά σίγουρα δίνει κουράγιο στους διωκόμενους. Άλλωστε, η κατηγορία που βαραίνει τους Τούρκους οπαδούς πρέπει να ιδωθεί αρχικά ως μία ακόμα κατασταλτική κίνηση κατά των οπαδών που σηκώνουν κεφάλι και διαμαρτύρονται και σε δεύτερο στάδιο ως μία ακόμα κατασταλτική κίνηση προς όποιον αγωνίζεται για τη ζωή του. Και αυτό θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη και οι πολιτικές οργανώσεις και όχι μόνο οι σύνδεσμοι οπαδών. Η δίωξη των Çarşi είναι πολιτική δίωξη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Από τη στιγμή που θα ανακοινωθεί η μέρα που θα δικαστούν οι 35 Çarşi, η αλληλεγγύη θα πρέπει να εξωτερικευτεί και να γειωθεί για να δοθεί ένα πιο δυναμικό μήνυμα προς το τουρκικό κράτος και το «κάτω τα ξερά σας από τους Çarşi και όσους αγωνίζονται» να γίνει πιο εμφατικό. Εδώ θα είμαστε για να σας ενημερώσουμε για όλα όσα έχουμε κατά νου.
Για τα της Αλικαρνασσού, είναι προφανές πως δεν είχαμε μάθει ακόμη τα θανατηφόρα μαντάτα…
[…] για να σας κάνουμε να τρέξετε να το αγοράσετε: Κάτω τα χέρια από τους Carsi της Μπεσίκτας / Groundhopping στις Κυκλάδες (Κύθνος – Τήνος) / Προς μια πλήρη […]