Με αφορμή, λοιπόν,τη διεξαγωγή του μουντιάλ στη Ρωσία βρίσκουμε αφορμές να ψάξουμε κι άλλα πεδία, που πολλές φορές πάνε παρέα με την όλη ποδοσφαιροκουβέντα. Έτσι ο Γιώργος Φερτάκης (παρουσιαστής της εκπομπής «Το Φράγμα του Ήχου» στον Music Society) μας στέλνει 4 μουσικές του προτάσεις,για Γερμανία, Μεξικό, Νότια Κορέα,Σουηδία…
Έκτος όμιλος
Γερμανία: Tarnfarbe – Heroes Of Today
Ξεφεύγοντας από την πεπατημένη που ήθελε την πλειοψηφία της γερμανικής πανκ σκηνής των 80s (της αξιολογότερης μαζί με την Σουηδική μη αγγλόφωνη σκηνή κατά την γνώμη μου) να παίζει με hardcore προσανατολισμό και λιγότερη μελωδία οι Tarnfarbe ερχόμενοι από μια κωμόπολη τόσο μακρυά από Μόναχο, Βερολίνο & Αμβούργο όσο της επιτρέπεται, για να θεωρείται Γερμανικό κι όχι Βελγικό έδαφος, ντεμπουτάρουν με αυτή την δισκάρα που δικαίως θεωρείται ορόσημο στο ευρωπαϊκό πανκ. Μελωδία, μελαγχολία και σχετικά mid-tempo σε σχέση με ότι παιζόταν μερικά χιλιόμετρα μακριά.
Μεξικό: Lila Downs – Una Sangre (One Blood) (2004)
Προερχόμενη από το θαυμάσιο soundtrack της Frida (και ένα περασμάτακι ως ηθοποιός) η Downs στον έκτο δίσκο της παντρεύει εξαίσια την Μεξικάνικη και αμερικάνικη παράδοση έχοντας το ταλέντο να ενσωματώσει επιρροές από πολλά είδη παγκόσμιας φολκ χωρίς αυτά να ξενίζουν στο παραμικρό. Ακόμα και το μεξικάνικο ανάλογο του Ζορμπά, La Bamba διασκευάζεται με τέτοιο τρόπο που θαρρείς ότι αποχαρακτηρίζεται ως τουριστοτράγουδο και αποκτά νέα υπόσταση. Σε αυτόν τον δίσκο η Downs κάνει το βήμα που σε περνάει από το δωμάτιο των επιρροών σου στο δωμάτιο με τον δικό σου χαρακτηριστικό ήχο.
Σουηδία: Strebers – I Fädrens Spår (1990)
Η επιρροή του σουηδικού μελωδικού hardcore πάνω στο αμερικάνικο δεν έχει μνημονευθεί όσο πρέπει κι ούτε πρόκειται. Είναι σαν το φράγμα της μη οικίας γλώσσας να κρατά στο περιθώριο μπάντες όπως οι Asta Kask και οι Strebers οι οποίοι έχοντας απόλυτα προσωπικό ύφος και ήχο, μελωδικά δεύτερα φωνητικά και τόσο καλά ενσωματωμένα στοιχεία σκανδιναβικής φολκ που καμιά φορά δεν τα παίρνεις χαμπάρι, μας δίνουν το εξαιρετικό τρίτο άλμπουμ τους πριν χάσουν τον ντράμερ τους σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1992. Χρονιά κατά την οποία των αποχαιρέτησαν κυκλοφορώντας το τελευταίο τους άλμπουμ με την χρήση drum machine.
Νότια Κορέα: Kim So-Hee – P’ansori (Korea’s Epic Vocal Art & Instrumental Music) (1972)
Η αλήθεια είναι ότι εδώ έχω να κάνω με μια χώρα που αν και έχει μεγάλη μουσική παράδοση και σημαντικές δυτικότροπες ποπ & ροκ σκηνές (που αποτελούν τον μακρινό απόηχο της μουσικής που έπαιζαν ντόπιες μπάντες για να διασκεδάζουν τον αμερικάνικο στρατό που είπε να βάλει το χεράκι του στον εμφύλιο της δεκαετίας του ’50) δεν κατάφερε ποτέ να με συγκινήσει ώστε να ασχοληθώ περαιτέρω. Εξαίρεση αυτό το άλμπουμ που περιέχει αποσπάσματα μουσικής μια παράστασης P’ansori (που κρατάει πάνω από 5 ώρες), ενός είδους μουσικού θεάτρου όπου κρουστά συνοδεύουν έναν τραγουδιστή που αφηγείται ιστορίες).Όσο το ακούς τόσο σκέφτεσαι ότι αυτές οι παραστάσεις και ηχογραφήσεις δεν πρέπει να άφησαν αδιάφορη την Diamanda Galas.
Γιώργος Φερτάκης