Μάρτιος 2010 – Μάρτιος 2014
Τέσσερα χρόνια HUMBA, τέσσερα χρόνια επιτυχίες (χιχι), 15 τεύχη. Που κανονικά θα έπρεπε να είναι 16 αλλά τον πρώτο χρόνο «φάγαμε» ένα τεύχος λόγω απειρίας και κακού προγραμματισμού. Όσο πέρναγε ο καιρός, βρίσκαμε ρυθμό, και τώρα πια, τέσσερα τεύχη το χρόνο κυκλοφορούμε σίγουρα. Όταν κυκλοφορούσαμε 15 Μάρτη του 2010 το πρώτο τεύχος μας σίγουρα δεν περιμέναμε την ανοδική πορεία του περιοδικού, ούτε πώς το περιοδικό θα «έφτιαχνε» ένα τόσο μεγάλο και φανατικό αναγνωστικό κοινό. Αν κρίνουμε από τα σχόλια, τις απόψεις και τις κριτικές πολλών αναγνωστών και φίλων, είμαστε σε καλό δρόμο. Και σίγουρα συνεχώς βελτιωνόμαστε. Αλλά φυσικά η βελτίωση και η «σταθερά ανοδική μας πορεία» για να χρησιμοποιήσουμε ένα αθλητικό προπονητικό κλισέ οφείλεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό σε αυτήν ακριβώς την δυνατή και όμορφη σχέση του HUMBAμε το κοινό. Χωρίς τη δική σας βοήθεια και στήριξη (ηθική και οικονομική) δύσκολα θα «παίζαμε μπάλα». Και φυσικά με όλες και όλους αυτούς που μας έχουν βοηθήσει στην ύλη του περιοδικού αλλά και σε άλλα πρακτικά ζητήματα (όπως το internetγια παράδειγμα ή πρόσφατα το ραδιόφωνο), που χωρίς τη βοήθεια τους θα ήμασταν «φτωχότεροι»
Γράφαμε στο εντιτόριαλ του πρώτου μας τεύχους:
(…) Στο περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας, επίκεντρο της θεματολογίας είναι τα σπορ και οι πρωταγωνιστές αυτών (και σίγουρα μέσα σε αυτούς είναι και τα «παιδιά της κερκίδας» που πολλές φορές, αν όχι όλες, αγνοείται ή υποβιβάζεται ο ρόλος τους από τους δημοσιογράφους και αθλητικογράφους). Στο κέντρο του ενδιαφέροντός μας είναι, πέραν της μαγείας των σπορ, η ουσία του «παιχνιδιού», προσεγγίζουμε το άθλημα σαν σχέση, σαν σχέση κοινωνική. Η προσέγγιση έγκειται σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσουμε τις αλλαγές στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, να δούμε την αλληλεπίδραση μεταξύ της κοινωνίας των σπορ και της κοινωνίας πέρα από τα σύνορα των γηπέδων, να ψάξουμε το ρόλο της Ιστορίας, τις ρίζες και τις μνήμες και τελικά βέβαια τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελεί το πιο συναρπαστικό αντικείμενο μελέτης και στο χώρο του αθλητισμού: πρωταγωνιστές που έχουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά ενός θεατρικού έργου, δραματικοί χαρακτήρες, παίκτες που γράφουν ιστορία, που πάσχουν, αγωνίζονται, ιδρώνουν και ματώνουν, κερδίζουν ή χάνουν, μεγαλουργούν, αδικούνται, αθλητές που αντιστέκονται, που υψώνουν γροθιές διαμαρτυρίας πάνω στα βάθρα, που μένουν στο μυαλό όλων για τη στάση ζωής τους, που συγκρούονται με παγιωμένες αντιλήψεις, χαίρονται ή κλαίνε, ταυτίζονται με τη φανέλα και την ιστορία της ομάδας στην οποία αγωνίζονται… Οι έντονες στιγμές, οι εντάσεις και οι εμπειρίες που μπορεί να σου προσφέρει το «παιχνίδι», είναι μια πρώτης τάξεως ύλη για μια έρευνα κοινωνιολογική, ενίοτε πολιτική, πάντα ιστορική μα πάνω απ’ όλα ανθρωπολογική.
Ποιο είναι το νήμα που συνδέει τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες με το χώρο του αθλητισμού; Πως έχει συνδεθεί ο χώρος των σπορ με συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα; Είναι το γήπεδο μια μικρογραφία της κοινωνίας; Πόσο συμβαδίζουν οι όποιες αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής του «παιχνιδιού» με την κοινωνική εξέλιξη; Γιατί ο φίλαθλος υποστηρίζει με τέτοιο πάθος την αγαπημένη του ομάδα; Ποιες οι διαφορές στον τρόπο που «παίζεται το παιχνίδι» τότε και τώρα; Πως περάσαμε από το «λαϊκό» αθλητισμό στην πέρα όλων των ορίων εμπορευματοποίηση των σπορ; Απαντάει, και με ποιον τρόπο ο αθλητισμός και οι πρωταγωνιστές του σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα όπως ο ρατσισμός ή ο εθνικισμός; Πως αναμένεται να εξελιχθεί στο μέλλον, ο χώρος του αθλητισμού, σε μια εποχή που βασιλεύει το ντόπινγκ, τα οικονομικά συμφέροντα, οι χορηγοί, το στοίχημα και τα τηλεοπτικά δικαιώματα; Να κάποια ακόμα από τα θέματα και τα ερωτήματα που μας απασχολούν και θα μας συντροφεύουν σε όλη τη διάρκεια αυτής της έντυπης προσπάθειας. Δεν έχουμε έτοιμες απαντήσεις για όλα αυτά τα ερωτήματα και για τα τόσα ακόμη που θα προκύψουν.
Αυτό που θα επιχειρήσουμε είναι μια προσπάθεια έρευνας, ανάλυσης, καταγραφής και σίγουρα κατάθεσης εμπειριών που αγγίζουν, πλησιάζουν αυτά τα ερωτήματα. Με μια διάθεση να εξισορροπηθεί το αμιγώς αθλητικό με το ευρύτερα κοινωνικό, πολιτικό, πνευματικό και τελικά – το ξαναλέμε – ανθρωπολογικό υπόστρωμα που βρίσκεται πίσω από τον κόσμο των σπορ.
Για το τέλος κρατάμε την πιο σημαντική παρατήρηση: το περιοδικό αυτό απευθύνεται στους φιλάθλους και για αυτό ακριβώς στις σελίδες του θα φιλοξενούνται θέματα και απόψεις που έχουν να κάνουν με τους οπαδούς και δη με την οργανωμένη έκφραση αυτών. Για αυτό ακριβώς όλα τα θέματα εξετάζονται, ας το πούμε έτσι, από οπαδική σκοπιά. Δεν αντιμετωπίζουμε το «φαινόμενο υποστήριξης μιας ομάδας» σαν μια υποσημείωση ενός ρεπορτάζ, ούτε σαν ψιλά γράμματα ενός άρθρου. Μας ενδιαφέρει η εξέδρα σαν μέρος του «παιχνιδιού». Έτσι την αντιμετωπίζουμε, όχι σαν μια γραφικότητα, ούτε καν σαν τον 12ο, τον 6ο ή τον 7ο παίκτη μιας ομάδας, αλλά σαν αναπόσπαστο κομμάτι του «παιχνιδιού». Έτσι λοιπόν, μας απασχολεί η κοινωνιολογία της εξέδρας, οι συμπεριφορές της, ο τρόπος και ο βαθμός που επηρεάζει την εξέλιξη του «παιχνιδιού», η κοινωνική σύνθεση της κάθε κερκίδας, οι αντιδράσεις της, η φαντασία της. Θα το πούμε απλά αναφέροντας ένα παράδειγμα: μια εντυπωσιακή χορογραφία μας αγγίζει εξίσου με μια εξαιρετική αγωνιστική στιγμή, η προσπάθεια να ακουστούν οι ενστάσεις, οι αντιρρήσεις, οι διαμαρτυρίες, τελικά οι απόψεις των «παιδιών της κερκίδας» για αυτό που βλέπουν και αγαπούν, είναι εξίσου σημαντικό για εμάς με δηλώσεις παικτών, προπονητών ή άλλων παραγόντων για το «παιχνίδι». Το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον της «οπαδικής κουλτούρας» είναι ζήτημα μείζονος σημασίας για το περιοδικό αυτό. Το πώς ακριβώς εννοούμε τον όρο «οπαδική κουλτούρα» μένει να το εξερευνήσετε διαβάζοντας παρακάτω (…)
Αν ανατρέξετε στις 1000 περίπου σελίδες των προηγούμενων τευχών σίγουρα θα διαπιστώσετε πως έχουμε τηρήσει τις «εξαγγελίες» μας. Αυτό το περιοδικό ήθελε και θέλει να δώσει ένα διαφορετικό νόημα στην έννοια της αθλητικής και γηπεδικής κουλτούρας. Να δει τα σπορ, τη σημασία τους, το γήπεδο και τους οπαδούς αλλιώς. Και θεωρούμε πως τα έχουμε καταφέρει. Έχουμε βάλει το λιθαράκι μας στο χτίσιμο μιας υγιούς οπαδικής, γηπεδικής και αθλητικής νοοτροπίας. Και όπως είπαμε και στην αρχή πολλοί έχουν βοηθήσει για να γίνει πραγματικότητα αυτός ο στόχος.
Ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΥΣ, λοιπόν, και όσους μας έδωσαν την αγάπη (ή τη ζήλεια ή αδιαφορία) τους… Σε όσους μας χαμογέλασαν, σε όσους μας έδωσαν τα 2 ευρώ χέρι χέρι, και όσους έδωσαν ένα ευρώ παραπάνω για να το πάρουν από κάποιο σημείο διανομής , σε όσους επαγγελματίες το διέδωσαν, σε όσους δημοσιογράφους και γραφιάδες (επαγγελματίες ή μη) το παρουσίασαν γράφοντας ολόκληρα άρθρα ή τρεις γραμμές, σε κείνους τους αθλητικογράφους το είδαν σαν το ανίψι τους που του έδιναν συμβουλές, σε όλους μας τους συνεργάτες που ανεξάρτητα χρονικών επαγγελματικών πιέσεων μας στέλνουν σε κάθε τεύχος κάποιο κείμενό τους, σε όλους τους συνδρομητές, σε κείνους τους πιτσιρικάδες που πήγαν κόντρα στον καιρό (internet rulez), σε κείνους τους παλιούς που ήθελαν πώς και πώς να διαβάσουν και κάτι πιο “intellectual”, σε κείνους τους βιβλιουπαλλήλους που το μεταχειρίστηκαν λες και ήταν δικό τους εγχείρημα, σε ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΡΩΣΤΑΚΙΑ που το διαβάζουν στους ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ τους χέρι με χέρι, σε όλους αυτούς που κάθε τρεις μήνες σταθερά φροντίζουν να το διανέμουν στους συνδέσμους και άλλα οπαδικά, και όχι μόνο, στέκια, και ΤΕΛΟΣ στην μαμά συλλογικότητα των Radical Fans United που μας βύζαξε…
Τέσσερα χρόνια (παρά κάτι εβδομάδες) ΜΝΗΜΟΝΙΟ-ΤΡΟΪΚΑ… Τέσσερα χρόνια HUMBA! και τα ωραία, που ακόμα δεν έχουν έρθει, είμαστε σίγουροι πως μαζί θα τα ζήσουμε… Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη τετραετία. Μέχριτότε: «Stay strong and united, love the game, respect the game reclaim the game»
Tα περιεχόμενα:
http://www.humbazine.gr/index.php/blog/kikloforise-to-15o-tefchos-mas/#comment-686