Σε όλες τις ΗΠΑ έχει ξεκινήσει ένα κύμα οργισμένης διαμαρτυρίας σχετικά με τη μη παραπομπή σε δίκη του (λευκού) αστυνομικού που δολοφόνησε τον (μαύρο) Μάικ Μπράουν. Πραγματικά, αδυνατούμε να κατανοήσουμε το δικαιικό σύστημα στις ΗΠΑ… Αλλά αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι πως «γνωστές ντίβες» του αμερικάνικου αθλητισμού εξέφρασαν τη δυσφορία και την αγανάκτησή τους με τον πλέον γνωστό τρόπο, μέσω των social media. Οι λευκοί, όμως, συναθλητές τους; Σιωπή; Ο γνωστός Dave Zirrin σε άρθρο του στο the Nation απευθύνει εντελώς προβοκατόρικα ένα κάλεσμα προς όλους αυτούς τους λευκούς που σε τούτον εδώ τον πολιτισμό απολαμβάνουν τη δημοφιλία τους…
Φυσικά, ο Dave Zirin, δεν είναι η πρώτη φορά που ανοίγει διάλογο με αθλητές. Το είχε κάνει πριν κάτι μήνες και με τον Karrem-Abdul Jabbar, τον θρυλικό σέντερ των L.A. Lakers που πήρε το μέρος των διαδηλωτών στο Ferguson. Φυσικά, ούτε εμείς ασχοληθήκαμε πρώτη φορά με το Ferguson μιας και αφιερώσαμε μια ολόκληρη εκπομπή μας στη μνήμη του αδικοχαμένου Mike Brown. Το «No Justice No Peace Fuck The Police» φαντάζει πιο ταιριαστό από ποτέ.
Ακολουθεί το άρθρο μεταφρασμένο από το συντάκτη μας Sisypho (Να σημειώσουμε ότι όλες οι υποσημειώσεις είναι δικές μας.)
Μετράνε οι ζωές των μαύρων στα μάτια των λευκών αθλητών; Ας τους ρωτήσουμε.
Ενώ τα νέα περί της μη παραπομπής σε δίκη του αστυνόμου Ντάρεν Γουίλσον αντήχησαν σε όλη τη χώρα, αρκετοί αθλητές χρησιμοποίησαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να εκφράσουν την απέχθειά τους, τη λύπη ή ακόμα και την οργή τους. Με αφορμή το κάθε μήνυμα –είτε ήταν του ΛεΜπρόν Τζέιμς[1] και του Κόμπε Μπράιντ[2] είτε της Σερένα Ουίλιαμς[3]– έλαβα 10 με 15 κείμενα ή e-mails από ανθρώπους που ρωτούσαν, «Είδες τι είπε η Σερένα/ο ΛεΜπρόν/ο Ντουέιν Γουέιντ[4];». Είναι κατανοητό γιατί ρωτάνε, καθώς βρισκόμενοι απομονωμένοι στη θλίψη τους ή διαδηλώνοντας με οργή, παρηγορούνται βλέποντας άτομα που ανήκουν σε υψηλές πολιτισμικές εξέδρες να λένε: «Νιώθουμε το ίδιο με σας». (Ειδικά το τιτίβισμα του Κόμπε, που έλεγε «Το σύστημα επιτρέπει να σκοτώνονται νεαροί μαύροι πίσω από τη μάσκα του νόμου #Ferguson #tippingpoint #change», ήταν διαπεραστικό και ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο).
Είναι επίσης κατανοητό γιατί ο κόσμος παρακολουθεί προσεκτικά τους μαύρους αθλητές, όταν σχολιάζουν τέτοια ζητήματα. Στην τελική, ο θάνατος του Μπράουν έχει να κάνει με την θανατηφόρα φύση της διασταύρωσης του ρατσισμού και της αστυνομικής βίας. Όποιος άκουσε το ενοχλητικά ξερό ρατσιστικό παραλήρημα του «δημάρχου της Αμερικής» Ρούντολφ Τζουλιάνι, στην εκπομπή «Meet the Press»[5], γνωρίζει ότι αυτό είναι αλήθεια. Και στη μακρά ιστορία των αθλητών που έχουν χρησιμοποιήσει το ανυψωμένο βήμα τους για να κάνουν μια πολιτική δήλωση, υπήρξαν μαύροι αθλητές που έχουν σηκώσει με δραματικό και αλησμόνητο τρόπο το βάρος των περιστάσεων και αξιοποίησαν το βήμα τους για να μιλήσουν ευθαρσώς για αλλαγή. Ο Μοχάμεντ Άλι[6], η Γουιόμια Τάιους[7], ο Τζον Κάρλος[8] και ο Τόμι Σμιθ[9] ήταν άνθρωποι που έδειξαν τους τρόπους που οι αθλητές-ακτιβιστές δεν αντικατοπτρίζουν μόνο τον αγώνα, αλλά τον εμπνέουν. Για να παραθέσω τα λόγια ενός ατόμου που γνώρισα στη διάσκεψη του Facing Race 2014[10] στο Ντάλας, δεδομένου ότι όλοι αυτοί οι ακτιβιστές της κοινωνικής δικαιοσύνης ρωτάνε τις πιο ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας –μετανάστες χωρίς χαρτιά, θύματα σεξουαλικών επιθέσεων, χαμηλόμισθοι εργάτες- δεν υπάρχει κανένα λάθος στο να θέτονται ερωτήματα σε ανθρώπους με πολιτισμική επιρροή σχετικά με τη σαπίλα που ενυπάρχει στον πολιτισμό που τους έχει χαρίσει στιγμές δόξας.
Ακόμα, αυτή η διαδικασία κεντρίζει το ανενόχλητο πλεονέκτημα του high-profile αθλητή που τυγχάνει λευκός. Αν θες να είσαι πολιτικοποιημένος –Στιβ Νας[11]– μπορείς να είσαι, αλλά αν θες απλώς να πληρώνεσαι και να παίζεις ένα παιχνίδι δίνοντας το 110%, τότε αυτό είναι το μόνο που σου ζητείται να κάνεις. Είναι μια γλυκιά δουλειά αυτή που μπορείς να ασχολείσαι με τα διαφημιστικά του Papa John’s και να σπας το ρεκόρ (πετώντας τη μπάλα) πάνω από τις 5.000 γιάρδες[12] ενώ ο κόσμος καίγεται, και λίγοι στα αθλητικά μίντια θα σε προκαλέσουν. Η γραμμή είναι «Να είσαι άσπρος, να παίζεις σκληρά και ο κόσμος είναι δικός σου».
Λοιπόν, γαμήστε τα όλα αυτά. Ο Μάικλ Μπράουν είναι νεκρός, και ο αστυνόμος Ντάρεν Γουίλσον όχι απλώς περπατά ελεύθερος αλλά λαμβάνει 400.000$ από δωρεές για τους μπελάδες του. Μετά υπάρχει ένας 12χρονος Ταμίρ Ράις από το Κλίβελαντ, που πυροβολήθηκε και πέθανε αυτήν την εβδομάδα έχοντας ένα ψεύτικο πιστόλι στη ζώνη του. Ή ο Άκαϊ Γκάρλεϊ, άοπλος που σκοτώθηκε στην ανατολική Νέα Υόρκη από την αστυνομία, σε μια υπόθεση που ήδη κρίθηκε από τον ιατροδικαστή ότι ήταν ανθρωποκτονία. Κάθε 28 ώρες, ένας μαύρος άνθρωπος σκοτώνεται από την αστυνομία. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη. Είναι αρρώστια.
Είναι φρικτό ότι το 2014 είμαστε, όπως είπαν οι Funkadelic το 1972, «ένα έθνος που τρώει τη νεολαία του»[13]. Θα έπρεπε να αποτελεί αιτία οργής και ντροπής που επιφορτίζεται η μαύρη Αμερική με τη φωνή του θυμού όταν λαμβάνουν χώρα δολοφονίες όπως αυτές. Ο λαός πρέπει να υψώσει το ανάστημά του και να έχει ρόλο. Όλος ο λαός. Είτε θα σταθεί δίπλα στην οικογένεια του Μάικλ Μπράουν και θα πιστέψει ότι ο αστυνόμος Ντάρεν Γουίλσον θα πρέπει να δικαστεί επειδή σκότωσε έναν άοπλο νεαρό, ή θα πιστέψει την ιστορία του ίδιου σχετικά με το τι έγινε όταν συναντήθηκε με τον Μπράουν τον περασμένο Αύγουστο.
Όλοι στο υπερ-παινεμένο πολιτισμικό στερέωμα του αθλητισμού πρέπει να ερωτηθoύν αν είναι αλληλέγγυοι –είτε προφορικά είτε οικονομικά- προς την οικογένεια του Μάικλ Μπράουν και σε αυτούς που μάχονται στο Φέργκιουσον για δικαιοσύνη. «Όλοι» δεν σημαίνει απλώς οι μαύροι αθλητές. Πέιτον Μάνινγκ[14], Κέβιν Λαβ[15], Τομ Μπρέιντι[16], Μάικ Τρουτ[17], Άαρον Ρότζερς[18]: αυτός είναι ο πολιτισμός που σας έχει κάνει διάσημους. Αν θέλετε τις ευλογίες του, τότε μοιραστείτε τα βάρη του και φωνάξτε για δικαιοσύνη για τον Μάικλ Μπράουν. Είτε μετράνε οι ζωές των μαύρων είτε όχι. Με άλλα λόγια, είτε οι ζωές των συμπαικτών σας μετράνε, είτε όχι. Είναι καιρός, λευκοί αθλητές, να σηκώσετε κάποιο από αυτό το καταραμένο βάρος.
[1] http://instagram.com/kingjames
[2] https://twitter.com/kobebryant/status/537279520840355840
[3] https://twitter.com/serenawilliams
[4] https://twitter.com/DwyaneWade
[5] Ο τέως Δήμαρχος της Νέας Υόρκης, γνωστός για την πολιτική της «μη-ανοχής» δήλωσε στην εν λόγω τηλεοπτική εκπομπή πως το 93% των ΑφροΑμερικάνων σκοτώνεται από Αφροαμερικάνους (χρησιμοποίησε τη λέξη «μαύρος»).
[6] https://en.wikipedia.org/wiki/Muhammad_Ali
[7] Αθλήτρια των 100μ. (με 3 χρυσά και 1 αργυρό σε τρεις διαδοχικές Ολυμπιάδες). Περισσότερα εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Wyomia_Tyus
[8] https://en.wikipedia.org/wiki/John_Carlos
[9] https://en.wikipedia.org/wiki/Tommie_Smith
[10] https://facingrace.raceforward.org/about
[11] Ο Καναδός μπασκετμπολίστας που τα έβαλε με τον πόλεμο στο Ιράκ. Δείτε εδώ: http://sports.espn.go.com/nba/columns/story?id=1527038 και εδώ: https://twitter.com/SteveNash
[12] O παίχτης του NFL Peyton Manning, που ανήκει στην ολιγομελή λίστα των παιχτών που πασάρουν και έχουν φτάσει το νούμερο αυτό (που αποτελεί στατιστική καταγραφή).
[13] Το 4ο (διπλό) άλμπουμ των Funkadelic
[14] https://en.wikipedia.org/wiki/Peyton_Manning
[15] https://en.wikipedia.org/wiki/Kevin_Love
[16] https://en.wikipedia.org/wiki/Tom_Brady
[17] https://en.wikipedia.org/wiki/Mike_Trout
[18] Περισσότερα εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Aaron_Rodgers. Πλην του Λαβ, όλοι τους είναι παίχτες του NFL.