1. Το σχέδιο για δημιουργία της European Super League, είναι πλέον ένα σενάριο που μπαίνει στο συρτάρι. Το αν και πότε θα ξαναβγεί από το συρτάρι, είναι προφανώς προς συζήτηση ή πιο σωστά προς γραφή σεναρίων…
2. Η λαϊκή κινητοποίηση, σε συνθήκες πανδημίας, που πραγματοποιήθηκε κυρίως βέβαια μέσω των σόσιαλ μήντια, από τα πρώτα κιόλας λεπτά το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής, ήταν ενδεικτική όχι μόνο της διαφωνίας με το σχέδιο, αλλά και της συσσώρευσης αηδίας για το οικοδόμημα του «μοντέρνου ποδοσφαίρου».
3. Χάριν αυτής, δόθηκε η ευκαιρία σε (τέως) εμπλεκομένους με το ποδόσφαιρο Ξεχωρίζουμε – με όποιες πιθανές ενστάσεις για το ιστορικό τους (αδιάφορο στην κρίσιμη φάση) – τις δηλώσεις των Νέβιλ, Κάραχερ. Ήταν τέτοιας έντασης και συγκρουσιακής φόρτισης που αναγκαστικά το μέτωπο που φτιαχνόταν ήταν απέναντι στους Ισχυρούς. Δίχως να κάνουμε γαργάρα πιθανό χαμένο μισθό, από την παρούσα συνθήκη. Όμως δυστυχώς σε πλειοψηφική κατεύθυνση, είχαμε μια αμήχανη,σιωπή από τους άμεσα εμπλεκόμενους, πλην εξαιρέσεων φυσικά, Κλοπ, Γκουαρδιόλα, Ιμπραΐμοβιτς, Πικέ και φυσικά το σύνολο των ποδοσφαιριστών της Λίβερπουλ.
4. Ακολούθως και πλήθη αθλητικογράφων με ή χωρίς εισαγωγικά (με όλα τα παράδοξα, το ξενέρωμα που αισθανόμαστε με την πάρτη τους, για τους ντόπιους μιλάμε) πήραν θέση. Δεν το έπαιξαν ούτε «αμερόληπτοι» ούτε κι «ουδέτεροι».
5. Η οπαδική βάση κυρίως των συλλόγων που αντιπροσωπεύουν βάσει της ιστορίας τους, αλλά και του τρόπου επικοινωνίας τους, τεράστιες μάζες ιδίως στον Αγγλικό Βορρά δεν άφησε κανένα περιθώριο για κωλοτούμπες, «σουπα μουπες» ενώ δεν είχε αυταπάτες και για καμία γραφειοκρατία είτε της Premier League και προφανώς των UEFA/FIFΑ. Aυτό είναι πολύ βασικό για την επόμενη ημέρα. Γνωρίζουμε π.χ. για την ένωση των οπαδών της Liverpool Spirit of Shankly πως θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, σχετικά με τα φρέσκια σχέδια.
6. Δεν περιμέναμε προφανώς κάτι διαφορετικό από τη γραφειοκρατία της ΟΥΕΦΑ και των υπολοίπων ομοσπονδιών (ψάχνουμε τον επικοινωνιολόγο του Ζαγοράκη – δυνατός ατακαδόρος). Αλλά θα θέλαμε να σταθούμε σε κάτι που έγινε ως εργαλείο αντίδρασης, η απειλή δηλαδή προς εργαζόμενους από τον πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ, που ούτε καν ρωτήθηκαν αφενός κι ούτε έχουν προβεί στην αμιγώς συγκρότηση ενός συνδικαλιστικού, πανευρωπαϊκού οργάνου, στην απαγόρευση συμμετοχής τους σε μελλοντικούς αγώνες, υπό την αιγίδα της. Αστεία κι επικίνδυνα πράγματα – ακόμη κι εναντίον των κανονισμών της Ε.Ε. Εντύπωση, επίσης, προκαλεί η πρεμούρα ν΄αναζητήσει κουβαρντά χορηγό η ΟΥΕΦΑ, κοινώς για ν΄ ανταγωνιστεί φυσικά στο ίδιο γήπεδο τους 12. Επομένως, καμία ένδειξη πως «εισάκουσε» τους φίλους του ποδοσφαίρου…
7. Είμαστε πολύ αβέβαιοι σχετικά με τη σωρεία δηλώσεων των πρωθυπουργών Αγγλίας και Γαλλίας (όσο για τον Έλληνα, όπως και τους πολιτικούς αρχηγούς, μόνο για σκετς σε επιθεώρηση του Σεφερλή αξίζουν). Προφανέστατα, οι πιέσεις τους έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την απομόνωση που αισθάνθηκαν οι 12 ιδιοκτήτες των ομάδων. Το αξιοσημείωτο, αν όχι ανησυχητικό, βέβαια είναι πως διαφαίνεται μια διασύνδεση των «ποδοσφαιρικών παραγόντων» με τις πολιτικές ηγεσίες (που είναι λογικό να συνομιλούν, δεν υπάρχει κάτι επί αυτού) και την εμπλοκή τους με πάσης φύσεως κατόχους πλούτου, τρανό παράδειγμα η Παρί σεν Ζερμαίν & τη σχέση της με το Κατάρ.
8. Εκκινώντας από την τελευταία αυτή περίπτωση, υποθέτουμε πως η ΠΣΖ δε φάνηκε να τα βρίσκει με τους άλλους 12 αφενός έχοντας τη συσχέτιση με το Κατάρ και τη διοργάνωση του Μουντιάλ 2022 αλλά κι η επαναφορά ενός κομματιού (όπως έχουμε ασχοληθεί σε πολύ παλιότερα τεύχη μας) των οπαδών πίσω στο γήπεδο, ενώ κι η League 1 ήταν εναντίον. Αυτό όμως που κρατάμε είναι πως οι 2 Γερμανικές ομάδες, όπως κι η Bundesliga, που ισχύει ο Κανόνας του 50+1 κι οι αποφάσεις λαμβάνονται (ή επιβεβαιώνονται από τα μέλη των συλλόγων), θα τους ήταν ακόμη πιο δύσκολο να ενταχθούν σε αυτό το σχέδιο. Είναι η απάντηση στη “ρητορεία” πως είναι μια εμμονή στο παρελθόν, δεν σημαίνει κι οτιδήποτε, κτλ…
9. Ήμασταν ήδη σε μια διαδικασία αναμόρφωσης, προς το χειρότερο, με όρους εμπορικότητας (ή…ιστορικού συντελεστή), για το νέο ΤσουΛου και τις υποδεέστερες διοργανώσεις. Είναι η κατάλληλη στιγμή, να πιέσουν οι οπαδικές συλλογικότητες κι ο «απλός ποδοσφαιρόφιλος» ώστε ΝΑ ΜΗΝ περάσει το σχέδιο από το 2024 κι ύστερα…
10. Είμαστε μπροστά όμως στο Μουντιάλ του 2022. Στην ταφόπλακα κυριολεκτικά, κάθε έννοιας του «παλιού ποδοσφαίρου» με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς εργάτες για τα έργα στο Κατάρ, αλλά και τις φωνές για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ήδη σε κάποιους αγώνες για τα προκριματικά της ευρωπαϊκής ζώνης, κι ειδικότερα οι εθνικές ομάδες Νορβηγίας, Γερμανίας, Ολλανδίας πήραν θέση για όλα αυτά – προφανώς κι η ιδέα του Μποϋκοτάζ στο Μουντιάλ του Κατάρ είναι ακόμη ισχνό και πλήρως μειοψηφικό. Υπάρχει πλέον η βάση για σχετική συζήτηση.
11. Η επόμενη ημέρα, για εμάς δω που όπως και να έχει δεν περιμέναμε να δούμε (ή μήπως όχι, ποιος ξέρει) ελληνική ομάδα στην ESL, είναι πως σε ένα τοξικό περιβάλλον πάνω από 10 χρόνια τώρα, υπάρχει ένα πλήθος κρίσιμων φωνών που μέσα από τη δική τους αυτονομία, ενσυναίσθηση και επικοινωνία, μπορούμε να κριτικάρουμε, να μαχόμαστε για όσα πιστεύουμε και να λέμε ανοιχτά όσα ελπίζουμε. Αν θα υπάρξει ένας κοινός ποταμός που θα καταλήξουν όλα αυτά τα ρυάκια, θα το δείξει το μέλλον – ίσως πάλι κι όχι…
12. Σαφώς υπάρχουν αντιστοιχήσεις και παραλληλισμοί με το μπάσκετ κι ενδεχομένως στο μακρινό ή κοντινό μέλλον, να δούμε και για άλλα ομαδικά σπορ – διαβάζουμε φωνές που αναρωτιούνται «μα γιατί, δεν έγινε το ίδιο» – αλλά αυτό που ήταν το βασικό, ήταν να ηττηθεί κάθε σκέψη για το σχέδιο της ESL. Δεν πρέπει να πετάμε την μπάλα στην εξέδρα, το μόνο βέβαιο. Όσο επίσης, για τις φωνές που τα βάζουν όλα στην ίδια ζυγαριά της (ηττοπαθούς, να επιτραπεί) αντίληψης «προς τι τα πανηγύρια, θα έρθει σύντομα κάτι άλλο… ήταν μπλόφα… κι η ΟΥΕΦΑ το ίδιο είναι…» ας πούμε πως είναι ορθό να μένουμε στο συγκεκριμένο τη συγκεκριμένη στιγμή. Η συνωμοσιολογία έχει διαπεράσει πολλά κομμάτια της κοινωνίας και δεν αρμόζει σίγουρα να στεκόμαστε. Να μην υποτιμάμε την ενεργοποίηση που ήταν πολύ έντονη μόνο και μόνο 48 ώρες και προκάλεσε αυτούς τους τριγμούς, αλλά να ανοίγουμε δρόμους. Δεν έχει σημασία η επικράτηση του ενός σχεδίου πάνω στο άλλο, αλλά ο συντονισμός, η δικτύωση κι η ζύμωση.
Το HUMBA! ήταν το πρώτο που μίλησε για κάρτα οπαδού, νομοθεσία για πυρσούς και άλλα θέματα που καίνε.
Είμαστε ανοιχτοί προς κάθε άποψη και γνώμη και πολύ ευχαρίστως να την αναδημοσιεύουμε, ενώ το επερχόμενο τεύχος – το 40ό – ας πούμε πως στο κεντρικό του θέμα είχε ήδη αποφασιστεί να περιέχει Ιστορίες Οπαδικής Τρέλας…Οψόμεθα!
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι θέμα ζωής και θανάτου. Σας διαβεβαιώνω, είναι πολύ πιο σοβαρό από αυτό. {Bill Shankly}