Και στη Γερμανία, όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, οι ultras πήραν σαφή θέση για το πώς πρέπει να διαχειριστεί η ποδοσφαιρική κοινότητα τις επιπτώσεις από τον Covid-19. Δεκάδες οπαδικά γκρουπ στη Γερμανία συνυπέγραψαν και δημοσίευσαν μια ανακοίνωση που ξεκαθαρίζει απλά και όμορφα γιατί «τα παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών δεν είναι λύση». Το κείμενο δημοσιοποιήθηκε τέλος Απριλίου. Τελικά το πρωτάθλημα στην Γερμανία συνεχίστηκε με παιχνίδια κεκλεισμένων. Ένα θέαμα αποκαρδιωτικό, ξενέρωτο, χάλια… με χάρτινους οπαδούς, πανηγυρισμούς σε άδεια πέταλα, αλλά και με πανό που δήλωναν το προφανές: “Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς οπαδούς”.
Το σημαντικό στην παρακάτω ανακοίνωση είναι πως, με αφορμή την πανδημία, τονίζεται για ακόμη μια φορά –οι Γερμανοί οπαδοί επιμένουν ιδιαίτερα σε αυτό– πως το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να αποσυνδεθεί από την κοινωνία και πως ο covid-19 έφερε στην επιφάνεια τα βαθιά προβλήματα του ποδοσφαίρου…
Το ερώτημα πότε και με ποια μορφή θα επιτραπεί ξανά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει συζητηθεί πολύ τις περασμένες ημέρες και εβδομάδες. Στην ακόμα μερικώς συγκεχυμένη κοινωνική κατάσταση, μια σειρά από ηθικά, επιδημιολογικά και άλλα επιχειρήματα προβλήθηκαν από διάφορους φορείς. Στη συνέχεια, θα θέλαμε να σχολιάσουμε το θέμα ως ένας ομοσπονδιακός σύλλογος φιλάθλων (Fanszenen) ενόψει της Γενικής Συνέλευσης της DFL (Deutsche Fußball Liga):
Η επανέναρξη του ποδοσφαίρου, ακόμα και κεκλεισμένων των θυρών, στην παρούσα κατάσταση δεν είναι δυνατή – πολλώ δε μάλλον υπό το πρόσχημα της κοινωνικής ευθύνης. Μια πρώιμη συνέχιση της σεζόν θα αποτελούσε κοροϊδία προς την υπόλοιπη κοινωνία και ιδιαίτερα προς εκείνους που είναι πραγματικά αφοσιωμένοι στην αντιμετώπιση της κρίσης του κορωνοϊού. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ήταν ήδη προ πολλού αρκετά άρρωστο και θα πρέπει να παραμείνει σε καραντίνα.
Υποστηρίζουμε την ξεκάθαρη θέση μας ότι δεν θα πρέπει να υπάρξει νόμος Bundesliga (Lex Bundesliga). Το ποδόσφαιρο στη Γερμανία είναι εξαιρετικά σημαντικό, σίγουρα όμως δεν είναι συστημικώς σημαντικό. Οι περιορισμοί που ισχύουν για παρόμοιους τομείς αθλητισμού και για τη βιομηχανία ψυχαγωγίας θα πρέπει να εφαρμόζονται και στην περίπτωση του ποδοσφαίρου. Σε μια εποχή που όλοι δεχόμαστε σημαντικούς περιορισμούς των θεμελιωδών μας δικαιωμάτων προς όφελος του γενικού συμφέροντος, δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε τη διεξαγωγή παιχνιδιών της Bundesliga. Όταν εδώ και εβδομάδες έχει αναφερθεί έλλειψη δυνατότητας διενέργειας τεστ για τον Covid-19, η ιδέα του εξαιρετικά συχνού ελέγχου των παιχτών ποδοσφαίρου για τον ιό είναι απλώς παράλογη. Για να μην αναφέρουμε την πρακτική ενός ποδοσφαιρικού παιχνιδιού με αγώνες ενός προς έναν, κανονικές δραστηριότητες προπόνησης σε περιόδους απαγόρευσης συναθροίσεων και από κοινού επιδίωξη πιθανών παιχνιδιών κεκλεισμένων των θυρών από τους οπαδούς.
Η συζήτηση για την κοινωνική ευθύνη και τα σχέδια αποκλειστικής δυνατότητας διενέργειας τεστ (πάνω από 20.000 τεμάχια) για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν συμβαδίζουν. Κατανοούμε ότι οι παράγοντες του συλλόγου έχουν νομικές υποχρεώσεις να ενεργούν για τα οικονομικά συμφέροντα του συλλόγου τους. Ωστόσο, σε μια κατάσταση στην οποία ολόκληρη η κοινωνία και η οικονομία αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις, δεν είναι κατανοητό για εμάς πώς όλες οι ανησυχίες μένουν πίσω, όταν πρόκειται για τη διατήρηση του παιχνιδιού όσο το δυνατόν περισσότερο ή για την επανέναρξή του.
Είναι προφανές ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει πολύ βαθύτερα προβλήματα. Ένα σύστημα, στο οποίο τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει χρήματα πέρα από τη φαντασία πολλών ανθρώπων, βρίσκεται μέσα σε έναν μήνα πριν την κατάρρευση. Η διατήρηση των δομών εξαρτάται πλήρως από τη ροή των τηλεοπτικών πόρων, ενώ οι σύλλογοι υπάρχουν μόνο υπό πλήρη εξάρτηση από τους μετόχους.
Το ερώτημα γιατί παρά τα εκατομμύρια, δεν φαίνεται να υπάρχει βιωσιμότητα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και πώς οι δομές και οι σύλλογοι μπορούν να γίνουν πιο ισχυρές και ανθεκτικές σε μελλοντική κρίση, δεν έχει τεθεί, τουλάχιστον δημοσίως, από κανέναν παράγοντα. Ο μόνος στόχος που γνωστοποιείται είναι ένα όσο το δυνατόν ταχύτερο «να συνεχίσουμε έτσι», κάτι που, ωστόσο, εγγυάται μόνο έναν περιορισμένο αριθμό μελλοντικών συμμετεχόντων με εκκρεμή έσοδα. Τις διαδόσεις περί διατήρησης δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας τις θεωρούμε απλώς ως δικαιολογία για τη συνέχιση εξασφάλισης υπερβολικών εκατομμυρίων για μερικούς ακραίους κερδοσκόπους. Αυτό διαφαίνεται επίσης στην απόλυτη αδράνεια της DFB (Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία), όσον αφορά το ποδόσφαιρο κάτω από τη δεύτερη κατηγορία. Το γεγονός ότι τα παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών έχουν πολύ πιο σοβαρές συνέπειες εδώ από ό,τι στα πρωταθλήματα της DFL αποσιωπάται. Το βασικό θέμα αποτελεί η ικανότητα ύπαρξης του «premium προϊόντος». Εδώ, η DFB όχι μόνο δεν εκπληρώνει τον ρόλο της, αλλά και επανειλημμένα δείχνει ποια συμφέροντα εκπροσωπεί.
Εδώ και χρόνια, οι οπαδοί απαιτούν μεταρρυθμίσεις για μια πιο δίκαιη κατανομή των εσόδων από την τηλεόραση και επέκριναν την έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ μεγάλων και μικρών συλλόγων. Επισημαίνουμε οικονομικές υπερβολές, ανεπαρκή αποθεματικά και τον ενίοτε εκβιαστικό ρόλο των εκπροσώπων των παιχτών. Έχουμε επανειλημμένα αποδείξει τον κίνδυνο εξάρτησης από μεμονωμένους μεγάλους χορηγούς χρησιμοποιώντας παραδείγματα όπως η Μόναχο 1860, η Carl Zeiss Jena και άλλα.
Τουλάχιστον τώρα, είναι καιρός να ασχοληθούν σοβαρά οι παράγοντες του ποδοσφαίρου με αυτά τα ζητήματα. Η τρέχουσα πρόκληση αποτελεί επίσης μια ευκαιρία: οι ενώσεις πρέπει να αντιληφθούν αυτή την κρίση ως τέτοια και να αλλάξουν ριζικά τις δομές του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Είναι ώρα!
Στο πλαίσιο αυτό, απαιτούμε:
– Το τρέχον σχέδιο της DFL για επανέναρξη μέσω παιχνιδιών κεκλεισμένων των θυρών τον Μάιο να μην εφαρμοστεί. Δεν έχουμε την αξίωση να αποφασίσουμε πότε μπορεί να επιστρέψει η μπάλα στα γήπεδα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να επικρατήσει μια κατάσταση κατά την οποία το ποδόσφαιρο θα αποσυνδεόταν τόσο από την υπόλοιπη κοινωνία.
– Μια εξέταση επί της ουσίας σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση θα πρέπει να διεξαχθεί σύντομα, καθώς και να υπάρξει απομάκρυνση από την τυφλή «διάσωση» μέσω των πόρων της τηλεόρασης. Μια πιθανή διακοπή της σεζόν δεν πρέπει να αποτελεί ταμπού, όταν οι κοινωνικές συνθήκες δεν επιτρέπουν διαφορετικά. Σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο θα πρέπει να περιγραφούν σενάρια τρόμου με τη μορφή πιθανότητας πτώχευσης, αλλά θα πρέπει επίσης να συζητηθούν λύσεις υπό τη μορφή προνομιακών δανείων, παρατεταμένων περιόδων πτώχευσης και άλλων μέσων αντιμετώπισης κρίσης, τα οποία θέτει και η υπόλοιπη οικονομία.
– Η επικείμενη λύση πρέπει να βασίζεται τα μέγιστα στην αλληλεγγύη. Δεν πρέπει να υπάρχει νικητής και ηττημένος της κρίσης μεταξύ των συλλόγων. Το χάσμα μεταξύ «μεγάλου» και «μικρού» δεν πρέπει να διευρυνθεί περαιτέρω. Ρητά περιλαμβάνουμε και τους συλλόγους της τρίτης κατηγορίας, καθώς και τα περιφερειακά πρωταθλήματα για τα οποία τα παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών δεν αποτελούν ούτως ή άλλως επιλογή.
– Η συζήτηση σχετικά με τις ριζικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να καταστεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο περισσότερο βιώσιμο και οικονομικά ισχυρότερο ενάντια στις κρίσεις πρέπει να ξεκινήσει τώρα. Δεν πρέπει να διεξάγεται μόνο από οπαδούς και δημοσιογράφους, αλλά να αποτελεί βασική προτεραιότητα των υπευθύνων των συλλόγων και των ενώσεων. Οι δομές και οι σύλλογοι πρέπει να επανέλθουν σε μια οικονομικά σταθερή και ιδανικά ασφαλή βάση. Παράλληλα, ο κανόνας 50+1 θα πρέπει να παραμείνει ως έχει.
Το στάδιο ενός ποδοσφαιρικού κόσμου πλήρως αποσυνδεδεμένου από την υπόλοιπη κοινωνία πρέπει να τελειώσει!
Σύλλογος φιλάθλων Fanszenen Deutschlands, Απρίλιος 2020