Μια ακόμη Ιρλανδική ομάδα, η Bohemian F.C. θα βρεθεί στον ευρωπαϊκό δρόμο του Π.Α.Ο.Κ., μετά τους Shamrock Rovers το 2011.
{ Ας σημειωθεί πως τον Οκτώβριο του 2019 στα πλαίσια της UEFA Youth League ο ΠΑΟΚ είχε αποκλείσει τη Bohemians }
Η ομάδα προφέρεται “Μποχιμιαν” (ή, και ” Μποχιμιανς” ) κι όχι “Μποεμιανς” όπως βλέπω να γράφουν οι δημοσιογράφοι δεξιά κι αριστερά.
Ποιοι όμως είναι οι Bohs και γιατί αξίζει να τους μελετήσουμε λίγο πιο προσεκτικά;
Με έδρα το Βόρειο Δουβλίνο, και πιο συγκεκριμένα την περιοχή του Phibsboro, η Bohemian F.C. είναι μια ομάδα που σε μεγάλο βαθμό αντιπροσωπεύει και πρεσβεύει πολλά από όσα οι ρομαντικοί του ποδοσφαίρου επιθυμούν.
Ένας σύλλογος δεμένος με την περιοχή, που δίνει στην και παίρνει από την κοινότητα.
Ένας σύλλογος που ανήκει πραγματικά στα μέλη του – όχι όμως ταυτόχρονα με προέδρους, αφεντικά, πλειοψηφικά πακέτα και λοιπές πρακτικές σύγχρονων πολυεθνικών κλάμπ που έχουν βάση μελών, αλλά στη λογική “ένα μέλος = μία ψήφος”.
Ένας σύλλογος με δυνατό πυρήνα οπαδών, όχι στη λογική των Ευρωπαίων ultras, αλλά με συνεχή παρουσία εντός και εκτός έδρας, κόντρα στην κυρίαρχη λογική της Ιρλανδικής φίλαθλης κοινότητας που υποστηρίζει και ενδιαφέρεται μόνο για την Αγγλική και την Σκωτσέζικη Premier League (όσον αφορά το ποδόσφαιρο).
Ένας σύλλογος ημι-επαγγελματικός, πράγμα που σημαίνει ότι οι ποδοσφαιριστές του δεν πληρώνονται 52 εβδομάδες το χρόνο και φυσικά έχουν και δεύτερη (ή καλύτερα, πρώτη) δουλειά.
Ένας σύλλογος που βασίζεται στις συνδρομές των μελών και τις εισπράξεις από τα εισιτήρια για “να βγει η χρονιά”, καθώς η στήριξη από τη FAI (Ιρλανδική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία) δεν είναι αρκετή. Με τα έως τώρα αποτελέσματα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια και τα έσοδα από τα παιχνίδια με τον Π.Α.Ο.Κ. υπολογίζεται πως θα βάλουν στα ταμεία περίπου 800.000 ευρώ, εξωπραγματικό ποσό για τα δεδομένα τους που θα τους δώσει μεγάλη ανάσα για τις ερχόμενες σεζόν.
Ένας σύλλογος που δε δίστασε να κυκλοφορήσει εκτός έδρας φανέλες με το πρόσωπο του Bob Marley (η οποία αργότερα ανακλήθηκε για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων και αντικαταστάθηκε με την υψωμένη γροθιά), με το μήνυμα “Refugees Welcome”, αλλά και πρόσφατα με το logo του ιρλανδικού post-punk/indie συγκροτήματος Fontaines DC., με μέρος των εσόδων να πηγαίνουν σε συγκεκριμένο οργανισμό για τη βοήθεια αστέγων.
Ένας σύλλογος που με βασικά έσοδα τις συνδρομές μελών και τις εισπράξεις από εισιτήρια, στους αγώνες που λαμβάνουν χώρα στο ιστορικό τους γήπεδο Dalymount Park ή Dalyer για τους οπαδούς ή “το σπίτι του Ιρλανδικού ποδοσφαίρου” για πολλούς, των 3.500 χιλιάδων θέσεων, καταφέρνει και διατηρεί ακαδημίες με ομάδες K19, K17, K15, ομάδες γυναικών και νεανίδων, αλλά και δύο ομάδες Futsal (ποδόσφαιρο σάλας) στις δύο εθνικές κατηγορίες.
Ένας σύλλογος με ξεκάθαρη πολιτική στάση σε ζητήματα όπως προσφυγικό, διακρίσεις, παλαιστινιακό, φασίστες, στεγαστικό και τιμές ενοικίων και με λόγο για ό,τι αφορά την κοινότητα η οποία τους δίνει ζωή και της οποίας αποτελεί ζωτικό κύτταρο.
Ένας σύλλογος που όποιος τον ακολουθεί δεν το κάνει για τις νίκες και τα τρόπαια, άλλωστε αυτά είναι λίγα για τα 131 χρόνια ιστορίας, αλλά γιατί θέλει να είναι κομμάτι του, θέλει να είναι μέρος αυτής της αλληλεπίδρασης συλλόγου – κόσμου – κοινότητας.
The Auld Triangle με ιστορία από πίσω του το άσμα. Γραμμένο από Brendan Behan, όταν ήταν φυλακισμένος λίγο πιο πέρα από το γήπεδο, και τραγουδισμένο από Luke Kelly (The Dubliners) οπαδό της Bohemian.
Για όλα τα παραπάνω, τα αρκετά αντιεμπορικά με όρους σύγχρονου μάρκετινγκ, ίσως αξίζει να ξεψαχνίσουμε τους Bohs σε κάποιο μελλοντικό τεύχος HUMBA!, ώστε να δούμε πως μπορεί ένας σύλλογος που ανήκει στα μέλη του να κάνει πράξη αυτά που πολλοί ονειρευόμαστε.
Δημήτρης Βούρης
Bonus