Χωρίς να θέλω να αναφερθώ σε συγκεκριμένα παραδείγματα, γιατί άθελά μου μπορεί να εκληφθεί κι ως διαφήμιση σωματείων, πρέπει να πω πως ήδη τα πρώτα αποτελέσματα των κυβερνητικών ανακοινώσεων για τον τρόπο προπονήσεων αρχίζουν να γίνονται διακριτά. Σωματεία που προάγουν κυρίως ατομικά αθλήματα, ή αθλήματα των δύο ατόμων και με δεδομένες τις αποστάσεις, έχουν βγει με ένα πολύ επιθετικό μάρκετινγκ. Τονίζουν προφανώς το ατομικό στοιχείο στην άθληση, προφανώς επίσης στηριζόμενοι στους όρους προστασίας.
Και αλήθεια, για σκεφτείτε το. Ποιος θα πάει αυτή την εποχή να γράψει το παιδί του σε ένα ομαδικό άθλημα; Τα προηγούμενα χρόνια για όποιον έχει μια στοιχειώδη εμπειρία από τα μέσα που λέμε, ξέρει πως πάντα αυτή η εποχή είναι αυτή που όλοι οι σύλλογοι ενδιαφέρονται να χτίσουν ή να διευρύνουν, να δυναμώσουν τις ακαδημίες τους. Έχω υπάρξει και ο ίδιος στέλεχος παιδικών ακαδημιών στο ποδόσφαιρο και ξέρω πάρα πολύ καλά τι σημαίνει ο Μάιος για τα ομαδικά αθλήματα. Εκεί που πραγματικά χτυπά η καρδιά αυτού που λέγεται αθλητισμός είναι οι ακαδημίες.
Πιστεύω πως αυτή η κατάσταση επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τις απίστευτα μεγάλες κρατικές ευθύνες σε ό,τι αφορά τον ερασιτεχνικό αθλητισμό αφημένο στη μοίρα του. Μακροπρόθεσμα, αν αυτή η κατάσταση διευρυνθεί και μέσα στο φθινόπωρο είναι σίγουρο πως θα καταστήσει τα ομαδικά αθλήματα «προνόμιο» των επαγγελματιών, και μάλιστα της ανώτερης βαθμίδας της πυραμίδας τους. Αν διεκδικήσουμε τη θέση μας μέσα στα σπορ, ως αθλούμενοι οι ίδιοι, ουσιαστικά θα έχουμε βάλει ένα μεγάλο σύγχρονο ερώτημα προς απάντηση: Μπορεί να υπάρξει συλλογική άθληση και πώς;
Με εγγυήσεις υγείας και ασφάλειας από το κράτος και την τοπική αυτοδιοίκηση θα έλεγα. Με προσλήψεις γυμναστών αλλά και ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού που θα μπορεί να υποστηρίξει τα ομαδικά αθλήματα.
Δε στέκομαι στο γεγονός, που θα μπορούσαμε να το θίξουμε σε κάποιο επόμενο σημείωμά μας, πως η παρεΐστικη συνεύρεση για ένα μπάσκετ, για ποδόσφαιρο και γενικά για ένα ομαδικό άθλημα με σκοπό την περιστασιακή ενασχόληση για διασκέδαση νομικά χαρακτηρίζεται άσκοπη μετακίνηση! Η μόνη νομιμοποιημένη συλλογική διαδικασία που δικαιολογείται αυτές τις μέρες είναι μόνο η εργασία. Στην Ελλάδα του 2020 μπορείς να είσαι εργαζόμενος, ασθενής, ή γενικότερα να είσαι ατομικά ασκούμενος σε αυτό που σου αρέσει.
Οι πολιτικές που σε όλο τον κόσμο εφαρμόστηκαν για την αντιμετώπιση του Covid, και όπως τις βλέπουμε να συνεχίζονται, προφανώς εφορμούνε από νεοφιλελεύθερα σκληρά κίνητρα υπέρ του κέρδους της αγοράς. Στόχος σε κάθε περίπτωση όπως το βλέπουμε να εξελίσσεται και στην Ελλάδα, είναι το χτύπημα οποιουδήποτε είδους συλλογικών κοινωνικών σχέσεων μπορούν υπό όρους να αποδεικνύουν πως μπορεί να υπάρχει ένα συνολικά άλλο υπόδειγμα ζωής. Κατά τη γνώμη μου το χτύπημα στα ομαδικά αθλήματα, πέραν του ορίου της επιχειρηματικής ύπαρξης και αξιοποίησής, ορίου αποδεκτού για τους κυρίαρχους, φέρει αυτή την αντικοινωνική πολιτική στόχευση.
Το ομαδικό άθλημα ως προϊόν θα ο παρακολουθήσουμε έτσι κι αλλιώς. Όποιος πει πως δε λαχταρά ξανά να δει ματς ζωντανά, να ξαναμυρίσει κερκίδα και χόρτο θα λέει ψέματα. Εδώ φτάσαμε να βλέπουμε κονσέρβα ματς, ανάγκη που την έπιασαν τα μεγαλύτερα club στην Ευρώπη και το οργάνωσαν δεόντως. (εδώ ούτε και καπιταλιστικά αξιόπιστα δε μπορούν να πλασάρουν το προϊόν). Αλλά ποιο προϊόν αλήθεια, άλλη συζήτηση κι αυτή. Όμως στο πεδίο της αγοράς για τα ομαδικά αθλήματα, μπορεί να υπάρξει συσχέτιση από απόσταση, ως θεατής, καταναλωτής του καθενός μας (αυτό το ζήτημα θα είναι το επόμενο σημείωμά μας, η συζήτηση για θέαση ή συμμετοχή στα σπορ, και βέβαια οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες).
Η απαίτηση για ομαδικά αθλήματα, χτισμένα σε ακαδημίες που θα φτιάχνονται με ασφάλεια και κρατικές εγγυήσεις στο ανώτερο και υλικοτεχνικό επιστημονικό επίπεδο είναι και αναγκαιότητα αλλά και υπαρκτή δυνατότητα.
Άλλωστε δισεκατομμύρια ευρώ κυκλοφορούν στις ανώτερες σφαίρες, η φορολογία μας δηλαδή και η νόμιμη παραοικονομία τους. Είναι ζήτημα κατοχής και ανακατανομής του πλούτου. Από αυτό ευτυχώς ή δυστυχώς δεν εξαιρείται ούτε ο αθλητισμός.
“Socrates”
Υπό τους ήχους του 3EESUS των BEESUS
*** τα κείμενα που υπογράφονται, δεν δεσμεύουν, απαραίτητα, τους υπευθύνους έκδοσης του περιοδικού, οι υπογραμμίσεις όπως κι οι φωτογραφίες, είναι δικής τους επιλογής