Με αφορμή,λοιπόν,τη διεξαγωγή του μουντιάλ στη Ρωσία βρίσκουμε αφορμές να ψάξουμε κι άλλα πεδία, που πολλές φορές πάνε παρέα με την όλη ποδοσφαιροκουβέντα.Έτσι ο Γιώργος Φερτάκης (παρουσιαστής της εκπομπής “Το Φράγμα του Ήχου” στον Music Society) μας στέλνει 4 μουσικές του προτάσεις, για Αίγυπτο,Ουρουγουάη,Ρωσία,Σαουδική Αραβία.
Πρώτος όμιλος
Ρωσία: Pussy Riot – Убей Cексиста (2012)
Η περίπτωση των Pussy Riot ασφαλώς και δεν μπορεί να κριθεί με αυστηρά μουσικά – πόσο μάλλον δισκογραφικά κριτήρια – μιας και η εν λόγω μπάντα αποτελεί απλά το όχημα δράσης και “προπαγάνδας” μιας ομάδας γυναικών που τόλμησαν πράγματα αδιανόητα για το καθεστώς του Πούτιν. Παρόλα αυτά όσοι ψάχνουν τον σκοτεινό ήχο και την αποπνικτική ατμόσφαιρα που μας είχαν χαρίσει οι Γιουγκοσλάβες (Σλοβένες) Tožibabe στο μοναδικό εξαιρετικό τους σινγκλάκι το μακρινό 1986 δεν θα απογοητευτούν.
Σαουδική Αραβία: Etab – The Very Best Of Ettab From Relax-In (1989)
Σε μια θρησκευτικά φανατισμένη χώρα όπου η μουσική θεωρείται από πολλούς “αμαρτία” είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις δισκογραφικό δείγμα που να ικανοποιεί τα αυτιά.Ακόμα και παραδοσιακή μουσική η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει μια ασφαλή επιλογή σε μια τέτοια περίπτωση δεν είναι διαδεδομένη – ηχογραφημένη λόγω της νομαδικής φύσης του πληθυσμού που τα παλιότερα χρόνια επέβαλε να ταξιδεύεις με τα απαραίτητα και να μην κουβαλάς μουσικά όργανα. Μνημονεύω εδώ την πρώτη γυναίκα που τόλμησε να τραγουδήσει δημόσια σε αυτή την χώρα (αν και καριέρα έκανε αφού μετακόμισε στην Αίγυπτο).
Αίγυπτος: Oum Kalthoum – Amen Agle Aenek (1972)
Ως απόγονος Αιγυπτιωτών η επιλογή για μένα είναι προφανής. Και για την τραγουδίστρια, που λατρεύτηκε όσο καμία και κανένας στην Αίγυπτο αλλά και στις Αραβικές & βορειοαφρικανικές χώρες, και για την ομάδα που θα “στηρίξω” σε αυτή την διοργάνωση. Από την αχανή δισκογραφία της επιλέγω μια από τις πάμπολλες ζωντανές ηχογραφήσεις στις οποίες είναι γνωστό ότι ενσωμάτωνε διαφορετικό συνδυασμό ποιημάτων σχεδόν σε κάθε εμφάνιση – ηχογράφηση με το κοινό πάντα να ανταποκρίνεται ενθουσιωδώς. Για τις ορχήστρες που την συνόδευαν τα λόγια περιττεύουν, ακούς και ρουφάς τον Νείλο.
Ουρουγουάη: Ζανέτ Καπούγια – Τραγούδια… (1979)
Είναι κάτι δίσκοι που τους άκουγα μικρός, τους παράτησα, όποτε ξαναβρεθούν στον δρόμο μου όμως με κάνουν να αισθάνομαι ωραία, λες και δεν πέρασε μια μέρα από τότε που νόμιζα ότι η Ζανέτ Καπούγια ήταν η ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο και που έμαθα ότι υπάρχει χώρα Ουρουγουάη και πόλη Μοντεβιδέο. Θα περίμενα λίγα χρονάκια ακόμα μέχρι το Μουντιάλ του ’86 για να γνωρίσω και την ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας και αρκετά περισσότερα για να διαβάσω λίγα βιογραφικά στοιχεία για την Ζανέτ και για το πώς από όλες τις χώρες του κόσμου βρέθηκε στην Ελλάδα να κάνει μια μικρή δισκογραφικά αλλά μεγαλύτερη καλλιτεχνικά καριέρα.
Γιώργος Φερτάκης