Με αφορμή,λοιπόν,τη διεξαγωγή του μουντιάλ στη Ρωσία βρίσκουμε αφορμές να ψάξουμε κι άλλα πεδία, που πολλές φορές πάνε παρέα με την όλη ποδοσφαιροκουβέντα. Έτσι ο Γιώργος Φερτάκης (παρουσιαστής της εκπομπής «Το Φράγμα του Ήχου» στον Music Society) μας στέλνει 4 μουσικές του προτάσεις,για Ισπανία,Ιράν,Μαρόκο,Πορτογαλία.
Δεύτερος όμιλος
Μαρόκο: Various – Music Of Morocco (1972)
Το Μαρόκο έχει πλούσια μουσική παράδοση, κλασσική Ανδαλουσιανή, παραδοσιακή των Βερβέρων, Σούφι. Γκνάου ακόμα Ράι και Γκαρνάτι, ιδιώματα πιο διαδεδομένα στην γειτονική Αλγερία. Αυτά τα είδη συχνά παντρεύονται με αποτέλεσμα να δημιουργούν δαιδαλώδη μονοπάτια στον ανυποψίαστο δυτικό ακροατή (τρυφερό πόδι σαν και του λόγου μου) οπότε αν οποιοσδήποτε θέλει να ξετυλίξει το ατμοσφαιρικό αυτό κουβάρι καλό θα είναι να αρχίσει με την συλλογή Music Of Morocco ηχογραφημένη επιτόπου σε ένα τετρακάναλο το 1959 από τον Paul Bowles που γύρισε σχεδόν όλη την χώρα (αφήνοντας έξω το νοτιοανατολικό κομμάτι όπου ο πόλεμος με την Αλγερία καλά κρατούσε).Αρχικά διπλός δίσκος και αργότερα 4απλό CD με σημειώσεις και του γνωστού μας από τους Sonic Youth, Lee Ranaldo.
Ιράν: Ranah Farhan – I Return (2007)
Ιδιαίτερη περίπτωση η Ράνα Φαράν συνδυάζει την βαθιά παράδοση του Ιράν στην ποίηση με την jazz μουσική και το μπλουζ ηχόχρωμα της φωνής της σε αυτό το LP. Έχοντας αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο της Τεχεράνης και μετεγκατασταθεί στην Νέα Υόρκη φαντάζομαι αισθάνεται πιο ελεύθερη να ηχογραφεί και να παίζει την δυτική μουσική που αγάπησε (πατώντας πάντα με το ένα πόδι στην πατρίδα της – είτε στιχουργικά, είτε μουσικά) παρά αν βρισκόταν πίσω σε αυτή την τόσο μαγική αλλά τόσο βασανισμένη από την “επανάσταση” χώρα.
Πορτογαλία: Madredeus – Ainda (Lisbon Story Soundtrack) (1995)
Οι Madredeus αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση καλλιτεχνών όπου κάποιος γάτος διαφημιστής ανακαλύπτει, ντύνει με ένα τραγούδι τους ένα τηλεοπτικό σποτάκι και τους κάνει σε ένα απόγευμα αστέρες σε μια χώρα πέρα από την δική τους. Το τραγούδι ήταν το O Pastor από το εξαιρετικό δεύτερο άλμπουμ τους Existir. Ο υπόλοιπος πλανήτης τους έμαθε δύο χρόνια αργότερα, όταν ο αγαπημένος Wim Wenders τους ανέθεσε να γράψουν την μουσική για το υπέροχο Lisbon Story. Λανθασμένα κατηγοριοποιημένοι στην Ελλάδα ως συγκρότημα που παίζει fado (μιας και το μελαγχολική μουσική + Πορτογαλία = fado γίνεται αυτόματα ως πράξη) μας δίνουν μια ενδιαφέρουσα φολκ οπτική που μπορεί να έχει ρίζες ακόμα και στον μεσαίωνα δεν διστάζει όμως να ηλεκτρονικοποιείται όσο χρειάζεται για να μην μπορώ να της βάλω ταμπέλα.
Ισπανία: MCD – Bilboko Gaztexean (1987)
Προβοκατόρικα (μιας και πρόκειται για Βάσκους) διαλέγω μια εφηβική αγάπη, ο πρώτος δίσκος των MDC, ζωντανά ηχογραφημένος μέσα στην κατάληψη Gaztetxea στο Μπιλμπάο είναι ένα κλασσικό δείγμα πανκ ροκ που δεν το νοιάζει να γκαραζέψει και να ροκενρολίσει. Τι και αν στιχουργική άκρη έβγαινε από σκόρπιες λέξεις και συμφραζόμενα, το μήνυμα πέρναγε μια χαρά. Μπορείς να κάνεις κοινωνικό σχόλιο, να ασχολείσαι με την πολιτική αλλά να μην χάνεις και το χιούμορ σου. Το μόνο που άφησαν απέξω ήταν το ποδόσφαιρο, συμπλήρωσαν το παζλ όμως εννιά χρόνια αργότερα όταν γιόρτασαν τα 20 χρόνια της μπάντας και τα 100 της Ατλέτικ Μπιλμπάο κυκλοφορώντας ένα σινγκλ αφιερωμένο στην αγαπημένη τους ομάδα.
Γιώργος Φερτάκης