- Α..όπως Αμερική, Αφρική, Ασία! Άσχετο, ε; Κι όμως παράλληλα σχεδόν με το Ευρωμπάσκετ γίνεται και το Παναμερικάνικο (προτελευταίο ηπειρωτικό τουρνουά) στο Καράκας. Ήδη γίνεται ο χαμός, με τη Βραζιλία να είναι χάλια και την Αργεντινή να κουτουλάει. Ήδη ο Καναδάς πάει για μεγάλα πράματα,το Πουέρτο Ρίκο δείχνει φαβορί, ενώ η έκπληξη ίσως να είναι και το Μεξικό. Ενώ στην Ασία (Κίνα με Γιαννάκη, Ιορδανία με Αλεξανδρή δεν έκαναν τίποτα) το πήρε το Ιράν και στην Αφρική, ποιος άλλος; Η Αγκόλα! Τα τουρνουά είναι βασικά πρόκριμα για το επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας του χρόνου.
- Β…όπως Βαλκάνια! Η αμιγώς μπασκετική γειτονιά του πλανήτη! Όλες οι χώρες που συναποτελούσαν την τέως Γιουγκοσλαβία (ως ομόσπονδες δημοκρατίες) συμμετέχουν στο Ευρωμπάσκετ! Μάλιστα, η τύχη τα έφερε έτσι ώστε οι πρώτοι αποσκιρτήσαντες Σλοβενία, Κροατία να αγωνίζονται στο Γ όμιλο ενώ όλες οι υπόλοιπες να συμμετέχουν στο Β΄ όμιλο, άρα εκ προοιμίου κάποιες δεν θα προκριθούν στην Β΄ φάση (3 ομάδες περνάνε).
- Γ… όπως Γαλλία! Η ομάδα που το ’99 πήρε το αργυρό και από το 2003 και μετά όλο δείχνει πως θα πάει για πολύ ψηλά, με ένα συνδυασμό αθλητικότητας και νέου αίματος και που λόγω κακών επιλογών τακτικά (βλέπε και Ευρωμπάσκετ 2005 «βάλτο αγόρι μου» ή Ευρωμπάσκετ 2009) φαίνεται πως στα κρίσιμα χωλαίνει. Τώρα με πιο έμπειρους παίχτες και τον Παρκέρ πιο ώριμο από ποτέ, ίσως να φτάσει στην πηγή.
- Δ… όπως Διαμαντίδης! Ωχ, τώρα ανοίγουμε την κερκόπορτα της καφρίλας, του ψωροπατριωτισμού και της δημοσιογραφικής καβάτζας. Εμείς το μόνο που λέμε, είναι πως ο κάθε παίχτης εφόσον το επιλέγει, δικαιούται να μην αγωνιστεί σε καμία εθνική ομάδα. Πλάκα κάνουμε τώρα; Τι ακριβώς σημαίνει «εθνική ομάδα» στην εποχή της ούλτρα παγκοσμιοποίησης; Μήπως το οχυρό για την προτέρα κατάτασταση των εθνών-κρατών; Πέρασε η εποχή, ας σκεφτούμε πού οδηγούμαστε… Και θα έχουμε και «εθνικές ομάδες» κι από όλα. Αρκεί να μην μας τυραννάει το κέρδος.
- Ε… όπως Ελλάς! Ο μέγας Νίκος Γκάλης ευχήθηκε να πάει καλά η εθνική ομάδα, ώστε να βγούμε στους δρόμους… Εν καιρώ καθίζησης και διάλυσης κάθε κοινωνικού κεκτημένου και δικαιώματος, ας επιλέξουμε να βγούμε στους δρόμους για άλλα ζητήματα κι όχι για κάποια επιτυχία – το ευχόμαστε- της εθνικής. Οι εποχές της άκρατης καταναλωτικής συνήθειας των Ελλήνων πέρασε ανεπιστρεπτί. Ως τέτοια εξάλλου αναλογιζόταν η κάθε νίκη, το κάθε μετάλλιο κι όχι ως μια επιβράβευση κάποιων παιχτών που αγωνιζόντουσαν τον «αγώνα τον δίκαιο» κόντρα σε άλλες ομάδες.
- Ζ… όπως Ζντοβτς! Τον θυμόμαστε γιατί εκείνο το καλοκαίρι του 1991 (Ευρωμπάσκετ στη Ρώμη) δεν μπόρεσε να χαρεί το χρυσό μετάλλιο της τελευταίας ενωμένης εθνικής Γιουγκοσλαβίας. Είχε ειδοποιηθεί από την κυβέρνηση της ομόσπονδης Σλοβενίας να αποσυρθεί. Είχαν αρχίσει οι πρώτες εχθροπραξίες. Μια χώρα που αγαπούσε τόσο τα ομαδικά σπορ, που δίδαξε τόσα και τόσα στο μπάσκετ, ήταν πλέον παρελθόν…
- Η… όπως ήττα! Ένας λαός, ο ελληνικός, που δείχνει πως δεν έχει μάθει να δέχεται την ήττα. Τουλάχιστον στα σπορ. Διότι ως κοινωνία την τελευταία 3ετία μόνο ήττες δεχόμαστε και φαίνεται πως όσοι ασχολούμαστε με το μαγικό κόσμο του αθλητισμού, της κερκίδας προσπαθούμε να πνίξουμε την συλλογική μας ήττα μέσω της νίκης –κάποιων άλλων που όμως τους αισθανόμαστε δικούς μας ανθρώπους- σε έναν αθλητικό αγώνα, σε ένα τουρνουά.
- Θ… όπως θάλασσα! Μεσόγειος θες; Αιγαίο θες; Το μοιραζόμαστε κατά τρόπον περίεργον, με την Τουρκία. Για πολλοστή φορά αντιμέτωποι και σε Ευρωμπάσκετ. Παιχνίδι θρίλερ όπως αυτό στον προημιτελικό της Πολωνίας (2009) ενδέχεται να επαναληφθεί. Βέβαια ο Τάνιεβιτς, η συμπαθέστατη και σεβάσμια αυτή «αλεπού των πάγκων» ίσως και να έχει στο μυαλό του διάφορα τρυκ, όπως τότε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Τουρκίας το 2010.
- Ι… όπως Ισπανία! Η χώρα που κάποτε την χαρακτήριζαν ως «looser» από το 2005 (και βασικά το 2006) και μετά, δείχνει να αποκτάει χαρακτηριστικά παλιάς Σοβιετίας-Γιουγκοσλαβίας. Αρχίζει να ηγεμονεύει όχι μόνο με τις ανδρικές ομάδες, αλλά και με τις νεανικές εθνικές, ακόμη ακόμη και με τις γυναικείες εθνικές ομάδες. Φυσικά η ελληνική κοινή γνώμη (σικ!) τους μισεί λόγω κάποιων ιδιαιτεροτήτων (βλέπε και ποζεριά αλλά και θέατρο), όμως ξεχνάει τη μέθοδο όπως και τα χαρίσματα όλων αυτών των παιχτών που παίζουν είτε στην εγχώρια λίγκα τους την ACB είτε στο ΝΒΑ. Φυσικά ως παλιοί καλοί αποικιοκράτες, βουτάνε πού και πού και κανά Αφρικανικό ταλέντο και μας τον παρουσιάζουν με ισπανική μπασκετική ιθαγένεια.
- Κ… όπως Κόπερ (Coper).H πόλη που φιλοξενεί τον Δ΄ όμιλο που συμμετέχει η Ελλάδα συν Ρωσσία, Τουρκία, Ιταλία, Φινλανδία, Σουηδία. Βλέπει στην Αδριατική θάλασσα κι είναι ανάμεσα σε Ιταλία και Κροατία. Με πληθυσμό κοντά στους 25.000 κατοίκους ενδέχεται να είναι και μια από τις μικρότερες πόλεις που έχουν φιλοξενήσει τέτοιο τουρνουά. Η πόλη έχει και σύνδεση με την αρχαιότητα, αφού λεγόταν Αιγίδα! Κατόπιν πήρε λατινογενή ονόματα και μέσω του Capris έφτασε στο Koper.
- Λ… όπως Λιθουανία. Η αγαπημένη –σε μένα τουλάχιστον- Λιετούβα. Η ομάδα που στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1995 έγινε η ομάδα σύμβολο (σικ! των εκνευρισμένων μπασκετικών της Ελλάδος για την… εύνοια της FIBA προς την τότε ομάδα της Γιουγκοσλαβίας (Σερβία-Μαυροβούνιο, βασικά). Παίχτες θρύλοι όπως ο Σαμπόνις, ο Μαρτσουλιόνις, ο Σισκάκουασκας κι ο Γιασικεβίτσιους με το όμορφο, γρήγορο μπάσκετ που έχουν παίξει, σίγουρα έχουν χαρίσει ανεπανάληπτες στιγμές. Επόμενο μεγάλο όνομα, ελπίζουμε να είναι ο Βαλαντσιούνας. Για να δούμε…
- Μ… όπως Μακεδονία πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία (ελληνιστί και…FYROM). Εδώ τώρα, πατάμε σε «ευαίσθητα» νερά. Κανείς από το όλο team του ΗUMBA! δεν έχει ίδια άποψη με τον άλλον. Οπότε αρκούμαι στα σχετικά ολίγα… όσο γραφικός θεωρείται ο εθνικισμός του μικρού (που ακόμη προσπαθεί να συγκροτήσει εθνικό κράτος, άρα κι επίσημη ιστορία με τους δικούς της μύθους),ε άλλο τόσο επικίνδυνος είναι ο εθνικισμός του μεγάλου γείτονα, που έφτασε προ 4ετίας (στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας το 2009) να βάζει θολούρα στην οθόνη που έγραφε τα αρχικά –αναγνωρισμένα από τον ΟΗΕ- “MKD”. Πιο γραφικός πεθαίνεις… Ας μην εκφραστούμε για τους μπασκετογράφους (π.χ. Βασίλης Γεωργίου στο gazzetta.gr προ 2ετίας) που σιχαινόταν να γράψει και να αναλύσει για την ομάδα του McCalebb και που τα έβαζε με τους… αριστεροχαρούμενους (σχετικό σχόλιο είχα γράψει στο τχ6)! Ας ηρεμήσουμε λίγο, το στυλ που είχε η ομάδα της Ματσεντόνια το είχαν πολλές ελληνικές ομάδες (κι εθνικές) κατά το παρελθόν. Ηρεμήστε λοιπόν…
- Ν… όπως Ντράζεν Πέτροβιτς. Σε γειτονικά χώματα, είχε δώσει την τελευταία του παράσταση σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση, ήταν το 1989 στο Ζάγκρεμπ. Μια τρομερή παράσταση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, με τον Ντράζεν Πέτροβιτς να ανακηρύσσεται σε MVP όντας 2ος σκόρερ της διοργάνωσης.
- Ο… όπως ομάδα! Κοινοτυπία ε; Ίσως. Το μόνο σίγουρο είναι πως το ευρωπαϊκό μπάσκετ όσο κι αν «κατηγορείται» για προσήλωση στην τακτική, στην άμυνα και στους εγκεφαλικούς παίχτες, το κλειδί της ομαδικότητας κι η χημεία , είναι που βοηθάνε τις πολύ καλές εθνικές ομάδες να ξεχωρίσουν από τις απλώς καλές. Πώς; Κι η τύχη ή παίχτες τύπου Νοβίτσκι; Κι όμως…
- Π… όπως Πάρκερ Τόνυ. Ο ΓαλλοΑμερικανός, που αγωνίστηκε για 1η φορά πριν 10 χρόνια στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας το 2003.Σίγουρα ο πιο διαφημισμένος και καλοπληρωμένος παίχτης που αγωνίζεται φέτος, με τόσες ηχηρές απουσίες από παίχτες ΝΒΑ. Μαγκιά του καμάρι του! Έχει βελτιώσει και το mentality μέσω της συμμετοχής και το ρόλο τους στους Spurs των τελευταίων σεζόν. Δεν είναι ο μονόχνωτος σκόρερ.
- Ρ… όπως Ρωσία! Αντιμέτωπη με την Ελλάδα. Η ομάδα συνεχιστής της τέως ΕΣΣΔ. Μια ομάδα με μεγάλη παράδοση αλλά όχι τόσα μετάλλια. Έκανε το μεγάλο μπαμ το 2007 στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας! Με Αμερικανικούς δακτύλους, προπονητής Μπλατ και νατουραλιζέ Χόλντεν.
- Σ… όπως Σλοβενία & Σερβία. Οι Σλοβένοι από το 2005 και μετά πάντα εκτός 4άδας,με μοναδική εξαίρεση το 2009 την Πολωνία που έχασαν, άδοξα είναι η αλήθεια, το χάλκινο από την Ελλάδα. Ωραίες ομάδες κατά το παρελθόν με ισορροπία μεταξύ περιφέρειας και ρακέτας, φαίνεται πως η έλλειψη κυρίως μαγκιώρου προπονητή τους κοστίζει. Με τον Μάλκοβιτς παλαιάς κοπής, πού θα φτάσουν; Ανάλογης κοπής, αλλά μεγαλύτερης ποιότητας ο Σέρβος Ίβκοβιτς! Με ομάδα που πραγματικά δεν μοιάζει με καμία παλιότερή τους, ομάδα «καμικάζι» που θα δαγκώνει στην άμυνα κι ότι βγει…
- Τ… όπως Τρινκιέρι! Ο Ιταλός προπονητής με το κάπως «αντιτουριστικό» παρουσιαστικό (αγαπάμε τον τύπο, τον σκελετό γυαλιών του, τις γκριμάτσες του, τα κοστούμια του..) τα τελευταία χρόνια έδωσε δείγματα γραφής με την Καντού. Μια παλιά παραδοσιακή δύναμη της Ιταλίας που βολόδερνε και την έβαλε στην Ευρωλίγκα, δεν είναι τυχαίο. Με παίχτες από «χαμηλά ράφια» (θα δούμε κάποιους και στο Ευρωμπάσκετ) και φθηνού μπάτζετ, παρουσίασε ομάδες συμπαγείς και στην άμυνα και επιθετικά αξιόπιστες. Υπάρχουν ενστάσεις για την στελέχωση, π.χ. τα 3 πόιντ γκαρντς, τους Βασιλειάδη/Βουγιούκα, κτλ. Είναι το μεγάλο του στοίχημα! Για πάμε να δούμε…
- Φ… όπως Φινλανδία! Πώς; Ναι. Η Φινλανδία που είναι στο όμιλό μας όπως και πρόπερσι, είναι η ικανή ομάδα που θα κάνει το μπάμ και θα εκπλήξει τον κόσμο. Σε δημοψήφισμα της ιστοσελίδας http://www.eurohoops.net έλαβε ουκ ολίγες θετικές γνώμες. Σίγουρα πάντως το ματς εναντίον της Σουηδίας θα είναι ωραίο «ντέρμπυ».
- Χ… όπως χαρά του παιχνιδιού! Κοινότυπο μεν, σε μια χώρα που έχει μάθει να κλαίει για κάθε αποτυχία, σαν την Αγγλία στο ποδόσφαιρο ένα πράμα, εμείς κρατάμε την χαρά της παρακολούθησης νέων παιχτών, λιγότερο γνωστών ομάδων και γενικώς χαλαρά… Σε πείσμα των επαγγελματιών γραφιάδων και κυρίως των μέσων που χρησιμοποιούν το μπάσκετ ως εθνικό βιάγκρα, δε πρόκειται να μασήσουμε με το κράξιμο ως εθνικό σπορ και την μιζέρια.
- Ψ… όπως ψίχουλα. Υπάρχουν οι σταρ του ΝΒΑ, αλλά και της Ευρωλίγκας, υπάρχουν όμως κι οι παίχτες, κυρίως, από τις ομάδες της Ανατολικής Ευρώπης (αλλά και της Β.Δ. Ευρώπης) που παίζουν για την κάψα τους και για να δείξουν πόσα ψάρια πιάνουν, στον ωκεανό με τους καρχαρίες και τις φάλαινες. Ενδιαφέροντες παίχτες και σε Γεωργία και σε Τσεχία και σε Φινλανδία και σε Λεττονία (κι όχι μόνο).
- Ω… όπως ώρα; Έλα ντε. Φτάνω στο ωμέγα. Τί άλλο να γράψει κανείς; Ευχαριστώ όσους κάνατε τον κόπο και διαβάσατε αυτές τις γραμμές. Την ώρα που κλείνει η ύλη για το περιοδικό, «τρώω» την ώρα μου για να πάρει μπρος και η ιστοσελίδα μας. Ελπίζω να δούμε ωραία (να μια άλλη λέξη που κόλλαγε στο γράμμα),παιχνίδια και έστω και δίχως την ΕΡΤ και τους δημοσιογράφους που αγαπήσαμε να κράζουμε, να περάσουμε κάποιες ευχάριστες στιγμές εν μέσω των σχεδίων που ακούμε και ακόμη χειρότερα των πολεμικών επεμβάσεων στη γειτονιά μας.
Πι Ζήτα