0 Σχόλιο
Το editorial του 47ου τεύχους HUMBA! μιλάει για τη Μπλε Χώρα, στην Κόκκινη Θάλασσα {γραμμένο πριν φωτιές, καύσωνες, καταποντισμούς...}. Με αφορμή τη Nadia Nadim & το Dominic Lobalu, καταλήγουμε στο έγκλημα της Πύλου.
"τριμηνιαίο περιοδικό για το κοινωνικό και πολιτικό νόημα των σπορ, την εμπειρία του γηπέδου, την οπαδική κουλτούρα και τον κόσμο της κερκίδας"
Από το 2016 και μετά προσπαθούμε με μεγαλύτερη ή μικρότερη συχνότητα να παρακολουθούμε τον αθλητισμό που αναπτύσσεται σε πλατείες, κέντρα κράτησης, γειτονιές και έχει να κάνει με τους προσφυγικούς πληθυσμούς που συμμετέχουν σε αυτόν. Προσπαθούμε να βλέπουμε όλους κι όλες αυτές που το ελληνικό κράτος παρουσιάζει με τις πολιτικές του ως αόρατους-ες. Αυτή τη φορά μας δόθηκε η χαρά να ταξιδέψουμε στις Σέρρες για να μιλήσουμε με τον Ουαχίντ, έναν νεαρό που στη χώρα του εργαζόταν ως εκφωνητής αγώνων ποδοσφαίρου.
Ήταν άνοιξη του 2016 όταν τα αρχικά κύματα ερχομού πρσφύγων έφταναν στον Πειραιά. Έναν χρόνο μετά και για το εξαντλημένο 26ο τεύχος, Καλοκαίρι του 2017, δημοσιεύσαμε το πιο κάτω κείμενο σε μια διαφορετική συγκυρία τουλάχιστον στο δημόσιο πεδίο,,,
Ο πόλεμος έχει πολλές αναγνώσεις αλλά μονάχα έναν επίλογο. Ο επίλογος αυτός μπορεί να συνοψιστεί σε μια λέξη. Απόγνωση. Ο πόλεμος λοιπόν έχει την ανάγνωση του βομβαρδισμού με την συμμετοχή του ΟΗΕ, των ΗΠΑ και της «πολιτισμένης Ευρώπης».
Για τον Χοζέφα, τον Αλί, για τους «αόρατους» αυτού του κόσμου…