Ένεκα της ημέρας δημοσιεύουμε το άρθρο του Andy Capp “Οι ποδοσφαιριστές που αντιστάθηκαν” που είχαμε φιλοξενήσει στο HUMBA! #14.
Το άρθρο αναφέρεται στην εποχή εκείνη που οι ποδοσφαιριστές δεν ήταν τα απρόσιτα κοσμοπολίτικα σύμβολα που άκουγαν μόνο τους μάνατζερ και δεν είχαν καμία επαφή με την κοινωνία και τα όσα διαδραματίζονταν εκτός των τεσσάρων γραμμών. Η Εθνική Αντίσταση και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, κρύβουν αγωνιστικές ιστορίες. Εξωαγωνιστικές μάλλον για να είμαστε ακριβείς, κρύβουν αθλητές και σωματεία που βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή, ποδοσφαιριστές που θυσίασαν τη καριέρα τους και την ίδια τους τη ζωή για την ελευθερία. Πράξεις άλλες γνωστές και άλλες όχι, πράξεις που δείχνουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο με τεράστιες προεκτάσεις. Από το γήπεδο στα χαρακώματα λοιπόν κι από τη προσπάθεια για τη νίκη, στον αγώνα για ελευθερία.
Άγγελος Μεσσάρης.
Την πρώτη του επαφή με το ποδόσφαιρο την απέκτησε στο Κέιπ Τάουν. Υπήρξε ικανότατος ποδοσφαιριστής που διακρινόταν για την ευχέρεια του στην κατοχή της μπάλας, την εύστοχη μεταβίβαση της, στη διείσδυση και την ντρίμπλα ενώ είχε συνετό χαρακτήρα. Στην Ελλάδα αγωνίστηκε στον Π.Ο. Γουδί από το 1925.
Λίγα χρόνια αργότερα η ομάδα του Παναθηναϊκού βρισκόταν σε διαδικασία ανανέωσης και υπό την τεχνική ηγεσία του Μίκλος Φόρνερ αναζητήθηκαν νέοι και ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές. Ο Άγγελος Μεσσάρης αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό το 1928 και αποτέλεσε το πρώτο μεγάλο αστέρι της ομάδας. Υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής από το φίλαθλο κόσμο ο οποίος συχνά τον αποκαλούσε Τζέιμς Ντίν. Το 1929 κατακτά το Πρωτάθλημα Αθηνών με τον ΠΑΟ. Δεν αγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα Ελλάδας του 1929, εξαιτίας της ρήξης του ΠΟΚ με την ΕΠΟ, λόγω της οποίας η διοργάνωση ματαιώθηκε.
Το 1930, υπήρξε ο ακρογωνιαίος λίθος της περίφημη «χρυσής ομάδας» του Παναθηναϊκού που δημιούργησε ο Γιόζεφ Κίνσλερ. Τη χρονιά εκείνη ο Παναθηναϊκός στέφεται αήττητος πρωταθλητής σημειώνοντας 3 νίκες και μια ισοπαλία στην τελική φάση του πρωταθλήματος. Πρώτος σκόρερ ήταν ο Αγγελος Μεσσάρης με 7 γκολ σε 4 παιχνίδια της τελικής φάσης. Με μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της σύντομης καριέρας του Μεσσάρη ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 8-2 επί του Ολυμπιακού σημειώνοντας τη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη σε ντέρμπι ανάμεσα στις δύο ομάδες, στην ιστορία τους.
Το 1931 ο Μεσσάρης αναδείχθηκε Πρωταθλητής Αθηνών με τον Παναθηναϊκό σημειώνοντας 13 γκολ σε έξι συμμετοχές. Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 1931 αγωνίστηκε σε 4 αγώνες και σημείωσε 4 γκολ.
Αγωνίστηκε 4 φορές με την εθνική Ελλάδας ποδοσφαίρου, σημείωσε και 2 γκολ και η πρώτη του συμμετοχή δόθηκε στις 7 Απριλίου 1929. Αγωνίστηκε επίσης και με τη νεοσύστατη ομάδα χόκεϊ επί χόρτου του Παναθηναϊκού.
Ο Άγγελος Μεσσάρης παράλληλα με την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία, ήταν οργανωμένο μέλος της ΟΚΝΕ (Οργάνωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας). Ο τότε πρόεδρος του Παναθηναϊκού Απόστολος Νικολαΐδης απαίτησε από τον αθλητή να σταματήσει να εκφράζει τις πολιτικές του πεποιθήσεις για να συνεχίσει να είναι μέλος της ομάδας. Ύστερα από έντονες διαφωνίες ο Μεσσάρης αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό και σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1931, σε ηλικία 21 ετών για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο.
Η αποπομπή του Μεσσάρη αντιμετωπίστηκε με δυσαρέσκεια από τους φιλάθλους, εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον αθλητή. Την περίοδο εκείνη ο Μεσσάρης ήταν ο ηγέτης του Παναθηναϊκού. Ο Άγγελος Μεσσάρης δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά παρά μόνο σε ένα φιλικό αγώνα του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ το 1935 ο αγώνας έγινε για φιλανθρωπικούς σκοπούς και έληξε ισόπαλος με 2-2.
Ο Άγγελος Μέσσάρης πέθανε στις 6 Ιουνίου του 1978, σε ηλικία 68 ετών και στην κηδεία του παραβρέθηκε πλήθος κόσμου.
Νίκος Γόδας
Ο Στέλιος Αναματέρος στη μάχη των Εξαρχείων το Δεκέμβριο του 1944 και ο Νίκος Γόδας, ήταν οι δύο παίχτες του Ολυμπιακού που χάθηκαν εκείνα τα δύσκολα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και των Δεκεμβριανών.
Η χαρακτηριστικότερη περίπτωση είναι αυτή του Νίκου Γόδα. Ο άσος των Πειραιωτών, στους οποίους μάλιστα πήρε μεταγραφή μέσα στην καρδιά του πολέμου, ήταν μέλος του 5ου επίλεκτου λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά και ως μέλος της Εθνικής Αντίστασης, δεν έχανε κανέναν αγώνα, από αυτούς που δίνουν οι άνθρωποι για την ίδια τη ζωή και όχι ένα απλό ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
Το 1942 και 1943, έκανε τα καλύτερά του παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, ιδιαίτερα σε ένα ματς με τον Παναθηναϊκό για το κύπελλο Χριστουγέννων (5-2), ενώ πλέον είχε γίνει λοχαγός. Δεν έχανε το χιούμορ του ούτε στις δύσκολες ώρες, όπως μια μάχη με τους Άγγλους σε ένα νεκροταφείο, στα Δεκεμβριανά.
“Είμαστε προνομιούχοι, γιατί αν σκοτωθούμε τώρα, θα θαφτούμε σε κανονικό μνήμα”, είπε στον φίλο του Σταμάτη Σκούρτη, ο οποίος τα διηγήθηκε μέσα από το βιβλίο του, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι η τότε διοίκηση του Ολυμπιακού δεν τον βοήθησε όσο μπορούσε για να τον βγάλει από τη φυλακή, όπως είχε κάνει η ΑΕΚ για πολλούς παίκτες της.
Στις 19 Νοεμβρίου του 1948 ο Νίκος Γόδας, οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα μπροστά στο λιμάνι της Κέρκυρας και στο νησάκι Λαζαρέτο. Η τελευταία του επιθυμία, που έγινε και πραγματικότητα, ήταν να φορέσει την φανέλα του Ολυμπιακού, λίγο πριν την εκτέλεση!
Μάλιστα η πράξη του αυτή έγινε ιδιαιτέρως γνωστή ωθώντας ακόμη περισσότερο κόσμο να πάρει μέρος στην εθνική αντίσταση και να πολεμήσει τους κατακτητές, όπως ακριβώς τα είδωλα του.
Ο αθλητισμός στο πλευρό της αντίστασης
Δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, οι Έλληνες αθλητές οργανώνονται στην Ένωση Ελλήνων Αθλητών με στόχο τη βοήθεια των φυλακισμένων και των φυματικών αθλητών, που γέμιζαν τότε τα δωμάτια του νοσοκομείου «Σωτηρία». Το νοσοκομείο Σωτηρία μάλιστα βομβαρδίζεται για αντίποινα από τις Αγγλικές δυνάμεις και την ντόπια χωροφυλακή χάρη όμως στο συγκεκριμένο σωματείο διοργανώνονταν αρκετοί φιλικοί ποδοσφαιρικοί αγώνες για φιλανθρωπικούς σκοπούς και μέρος των εσόδων πηγαίνει στην ανοικοδόμηση. Αξιέπαινη ήταν και η πρωτοβουλία του Πανιωνίου όπου έδωσε φιλικό παιχνίδι και τα έσοδα πήγαν για την επισκευή του αντιτορπιλικού «Έλλη». Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου επιστρατεύονται 150 μέλη των «κυανέρυθρων».
Ο ΠΑΟΚ έχασε τον Νίκο Σωτηριάδη ο οποίος σκοτώθηκε στην Κλεισούρα τον Γενάρη του 1941, υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ που φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας και ο μοναδικός που αγωνίστηκε σ’ αυτήν προπολεμικά. Στην εθνική ομάδα έπαιξε μία φορά, στον αγώνα με τη Παλαιστίνη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1938. Αλλά και τον μπακ Γιώργο Βατίκη για τον οποίο ωστόσο δεν έγιναν γνωστές οι συνθήκες του θανάτου του. Ο Ολυμπιακός Βόλου θρηνεί τρεις παίχτες του, τον Κυριάκο Μαυραντζούλη στην μάχη της Κλεισούρας και τους Νίκο Μαλαβέτα και Φάνη Σωτηρίου, που βρήκαν το θάνατο στη διάρκεια της κατοχής.
Μάλιστα ήδη το 1945 είχαν δημιουργηθεί δυο μεικτές ομάδες με επίλεκτους ποδοσφαιριστές που είχαν προσχωρήσει στο ΕΑΜ, και στην ΕΠΟΝ. Οι ομάδες αυτές είχαν στις τάξεις τους ποδοσφαιριστές που έκαναν αργότερα μεγάλη καριέρα όπως ο Ανδρέας Μουράτης του Ολυμπιακού.
Andy Capp
ΥΓ. Να αναφέρουμε εδώ πως κατά τα ταραγμένα χρόνια του εμφυλίου είχε δημιουργηθεί η Μεικτή Μακρονήσου που έδωσε φιλικά με τις μεγάλες ομάδες των Αθηνών, χαρακτηριστικά ονόματα ποδοσφαιριστών που βασανίστηκαν στη Μακρόνησο είναι οι: Διονύσης Γεωργάτος, Γιώργος Δαρίβας και Ηλίας Μαλαμόπουλος του Ολυμπιακού, ο Γιώργος Πατηνιώτης του Εθνικού, ο Αντώνης Παπαντωνίου του Παναθηναϊκού και ο Νίκος Λιάρος του Ηρακλή.
https://www.youtube.com/watch?v=9GDcL7obmHo
Πηγές: Κόκκινος φάκελος, Βικιπαίδεια, ΧΥΖ
Κάνετε λάθος, ο Λιαρος δεν ήτανε του Ηρακλή……
Για δώσε ενημέρωση…